Administratie in de zorg, onverminderd belangrijk!

Administratie en registratie

Hoewel het natuurlijk niet de bedoeling is dat zorgmedewerkers langer bezig zijn met administreren dan met het verlenen van zorg, moge duidelijk zijn. Dat administratie en registratie van verrichte handelingen in de zorg wel van groot belang is, werd onlangs weer duidelijk gemaakt door de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). Aan een zorgaanbieder uit Utrecht werd door de NZa een boete van € 270.000,= opgelegd vanwege een onvolledige administratie. Op basis van artikel 36 Wet markordening gezondheidszorg (Wmg) dienen zorgaanbieders (en ziektekostenverzekeraars) een administratie te voeren waaruit in ieder geval blijkt:

1. de overeengekomen en geleverde prestaties, alsmede wanneer die prestaties zijn geleverd;
2. aan welke patiënt onderscheidenlijk aan welke verzekerde die prestaties door een zorgaanbieder zijn geleverd;
3. de daarvoor in rekening gebrachte tarieven; en
4. de in verband daarmee ontvangen of verrichte betalingen of vergoedingen aan derde.

Opleggen boete

Voldoet een zorgaanbieder of ziektekostenverzekeraar hier niet aan, dan kan de NZa daarop ingrijpen. Zo ontbraken er bij de Utrechtse zorgaanbieder gehele dossiers, maar ook het ontbreken van een planning en tijdsregistratie was voor de NZa afdoende om tot het opleggen van een boete over te gaan. Saillant detail is overigens dat de rechtspersoon waarin de activiteiten van de zorgaanbieder plaatsvonden, samen met de bovenliggende holding, ontbonden werd. Dit vond plaats twee dagen nadat de bestuurder en enig aandeelhouder bekend werd met het onaangekondigde onderzoek van de NZa naar eventuele overtredingen van de Wmg. De NZa vermoedt dat de ontbinding heeft plaatsgevonden met het oog op een (mogelijke) bestuurlijke sanctie. De NZa houdt daarom de voormalig bestuurder en enig aandeelhouder als feitelijk leidinggevende aansprakelijk voor de schending van de Wmg. De NZa legt de boete dan ook aan de bestuurder op. Meer over deze boete en het daaraan ten grondslag liggende besluit vindt u hier en in de eerdere blog die mijn collega Lisan Vermeer hier over schreef.