
Wat is dat, inburgering van een merk?
Een teken wordt geweigerd als merk als het onderscheidend vermogen mist. Dit is het geval wanneer het teken uitsluitend bestaat uit benamingen, aanduidingen of kenmerken voor de waren en diensten waar het merk voor is aangevraagd, of als het teken in normaal taalgebruik gebruikelijk is geworden.[1] Er is echter een uitzondering mogelijk op deze hoofdregel, namelijk als het teken is ingeburgerd.
Een merk wordt toch ingeschreven als het teken door gebruik ervan onderscheidend vermogen heeft verkregen.[2] Voor de beoordeling of een teken onderscheidend vermogen heeft verkregen, dient rekening gehouden te worden met alle relevante factoren. Het  Europese Hof van Justitie geeft een aantal niet-uitputtende factoren die relevant zijn. Denk hierbij aan het marktaandeel, de intensiteit van gebruik, de geografische spreiding en de duur van het gebruik, de hoogte van reclamekosten en verklaringen van beroepsverenigingen met betrekking tot het gebruik als merk.[3]
     
Samenhangend(e) merk(en)
 
(Taal)gebied
 
Belang van inburgering