Via ziektekostenverzekeraar naar advocatuur
Mijn loopbaan startte bij een ziektekostenverzekeraar. Ik behandelde de verzekeringsclaims. Ik was altijd zeer geïnteresseerd in de polisvoorwaarden van de [ziektekosten]verzekeraars, de zgn. kleine lettertjes, insluitingen, uitsluitingen, noem maar op. We kennen het allemaal wel.
Ik moest de claims van verzekerden beoordelen. Ik had nog al eens commentaar en [eigen] interpretaties voor wat betreft hetgeen onder de verzekering viel en wat niet. Soms tot genoegen van mijn toenmalige baas maar soms [eigenlijk vaak] ook niet.
Wat ik wel miste was het contact met verzekerden. Al snel ben ik dan ook gaan werken bij een rechtsbijstandsassuradeur op de letselschadeafdeling en verhaalde letselschaden voor mijn cliënten. Ik trad dus op voor slachtoffers. Dit beviel mij goed, vooral het feit dat je echt iets voor mensen kon betekenen. Ik ben mij vanaf toen dan ook gaan specialiseren in de wereld van de letselschade.
Na een uitstapje [van bijna 10 jaar], naar de letselafdeling van een WA verzekeraar, waar ik overigens zeer veel van de letselschadepraktijk heb geleerd, kwam ik dan toch in de advocatuur terecht. En ja, weer treed ik alleen op voor slachtoffers. In de loop van de tijd heb ik gemerkt dat hier toch mijn passie ligt.
Vaak staat het leven voor slachtoffers op hun kop na een verkeers-/bedrijfsongeval of medische fout. Grote veranderingen vinden dan plaats in de persoonlijke situatie of op het werk.
Samen met slachtoffers zorgen voor schadevergoeding waar men recht op heeft en zo nodig naar de rechter. Maar vooral ook zorgen voor zoveel mogelijk terugkeer in de maatschappij als vóór het ongeval of medische fout.
Hiervoor heeft elk slachtoffer een eigen aanpak nodig. Slachtoffers zijn nu eenmaal niet hetzelfde en ook de situatie waarin zij verkeren niet. Dat maakt dat dit werk altijd in beweging is en ik mij vol overgave weer op een volgende zaak richt.
