Smart Mobility en de juridische aspecten; een introductie

12 jun 2017

 

Ruim een jaar geleden besteedde ik in een blog[1] aandacht aan een nieuwsbericht waarin werd aangegeven dat moderne auto’s ongemerkt honderden verschillende soorten gegevens over het voertuig kunnen verzamelen. Denk daarbij aan gemiddelde snelheid, moment van opschakelen, wordt er hard of zacht geremd, afstand houden tot voorgangers, enzovoorts. In een recente bijeenkomst over dit onderwerp leerde ik dat er zo’n 600 tot 900 typen gebruiksdata verzameld worden door moderne auto’s.

Net als in mijn eerdere blog plaats ik hierbij ook wat kritische kanttekeningen. Hoe zit het bijvoorbeeld met de privacy van de bestuurder? Is het wenselijk dat werkelijk alle gegevens over een auto gedeeld kunnen worden met andere partijen? Ik noemde al de enigszins duistere voorspelling dat het niet ondenkbaar is dat in de toekomst ook boetes voor te hard rijden verstrekt zullen worden op basis van uitgelezen data van de auto, in plaats van een flitskast langs de weg.

Deze ontwikkelingen zijn niet zijn tegen te houden. Los van privacy / ethische vragen, zijn er grote praktische voordelen voor connected cars. Er is bijvoorbeeld te allen tijde inzicht mogelijk in slijtage van onderdelen. Zo weet de bestuurder altijd precies wanneer een bepaald onderdeel aan vervanging toe is, maar kan hij ook zien of hij zuiniger en/of veiliger rijdt dan medeweggebruikers, of voor de liefhebber, juist sportiever rijdt dan de gemiddelde weggebruiker. Dit maakt het onder meer mogelijk dat beter inzicht in de werkelijke kosten van een (tweede hands) auto kan worden verkregen. Naast de zojuist genoemde voordelen zijn er natuurlijk nog legio andere mogelijkheden te benoemen.

Deze connected cars zullen in komende jaren steeds normaler worden. Dit alles tot aan het moment dat er werkelijk autonome auto’s op de weg komen, maar hoe lang dat nog zal duren is moeilijk te voorspellen. Overigens zal die ontwikkeling vermoedelijk eerder bij vrachtwagens beginnen dan bij personenauto’s.

De genoemde ontwikkelingen vragen wel om een aantal juridische kaders. Een van de belangrijkste vragen die namelijk bij mij opkomt bij dit onderwerp is de vraag aan wie de data die een auto genereert toebehoort. Men zou kunnen zeggen dat deze data toekomt aan de fabrikant van het voertuig en het alleen aan de fabrikant is om deze data te verzamelen en ermee te doen wat hij of zij wil. Een en ander natuurlijk binnen de grenzen van de privacywetgeving, voor zover het gaat om persoonsgegevens. Aan de andere kant zou iemand kunnen zeggen, juist in het kader van de privacywetgeving, dat data die door een bepaald gebruik van een auto wordt gegeneerd, toekomt aan de bestuurder en dat het dus alleen aan de bestuurder zou moeten zijn om te bepalen naar wie de data toe gaat.

Connected cars zijn een typisch voorbeeld van Smart Mobility; het door middel van nieuwe technologie stroomlijnen van vervoer van mensen en goederen. Deze ontwikkelingen roepen weer nieuwe vragen op, juridisch, praktisch, ethisch en economisch.

Om duidelijkheid te scheppen in de juridische kansen en mogelijkheden van Smart Mobility, ga ik in een serie blogs aandacht besteden aan juridische aandachtspunten voor Smart Mobility en die met u delen.

Zie ook branche Transport & Logistiek

[1] https://bg.legal/autos-verzamelen-ongemerkt-grote-hoeveelheden-data-over-de-bestuurder

BG.legal