De WHOA en de fiscus

De fiscus heeft op 1 juli 2021 de Leidraad Invordering 2008 gewijzigd en artikelen toegevoegd die betrekking hebben op de WHOA. In dit artikel vatten we de belangrijkste wijzigingen samen.

Achtergrond

Met de introductie van de WHOA bestond lange tijd onzekerheid welke voorwaarden de belastingdienst zou stellen aan instemming met een akkoord. In andere schuldeisersakkoorden hanteert de fiscus voor instemming onder meer de vuistregel dat hij het dubbele percentage ten opzichte van de concurrente crediteuren dient te ontvangen. In de Jurlights-zaak ging de belastingdienst als preferente schuldeiser akkoord met een percentage van 21%, terwijl concurrente schuldeisers 16% aangeboden kregen. Op 1 juli 2021 werd een wijziging van de Leidraad Invordering 2008 gepubliceerd met daarin artikelen die betrekking hebben op de WHOA.

Voorwaarden fiscus

De Ontvanger kan onder de volgende voorwaarden instemmen met een WHOA-akkoord:

1. het akkoord is schriftelijk aangeboden en voldoet aan de eisen die de wet in artikel 375 Faillissementswet aan een WHOA-akkoord stelt, en;
2. de Ontvanger is in een klasse ingedeeld waar zijn wettelijke preferentie voldoende tot uiting komt, en;
3. het is aannemelijk dat het aangeboden akkoord, afgezien van de daarvoor nog te verrichten formaliteiten, door de rechtbank zou worden gehomologeerd.

Nadere toelichting

• Bij de beoordeling van de vraag of de klassenindeling van de Ontvanger voldoende preferentie toekomt, blijft de Ontvanger het dubbele percentage als uitgangspunt hanteren. De Ontvanger kan hiervan afwijken wanneer rekening in het akkoord rekening is gehouden met de 20%-regel voor concurrente schuldeisers.
• De Ontvanger kan ook in de volgende situaties besluiten in te stemmen:

1. in het geval niet alle schuldeisers zijn betrokken in het akkoord;
2. als er nog een redelijke mogelijkheid is om een derde aansprakelijk te stellen;
3. in het geval een of meer schuldeisers aandelen aangeboden krijgen voor het deel van het bedrag dat niet wordt voldaan. De Ontvanger zal daarentegen niet instemmen met een akkoord waarin aan hem aandelen worden geboden;
4. ook belastingaanslagen waarvoor de Ontvanger normaal gesproken geen kwijtschelding verleent (zoals motorrijtuigenbelasting), kunnen worden meegenomen in het akkoord, met uitzondering van de communautaire middelen.

Gevolgen homologatie akkoord

De Ontvanger onderscheidt twee situaties bij homologatie van het akkoord.

Ten eerste benoemt hij de situatie waarin de Ontvanger heeft ingestemd. In dat geval verleent de Ontvanger kwijtschelding voor het deel van de schulden dat onbetaald blijft, nadat hij het bedrag dat hem op basis van het akkoord toekomt, heeft ontvangen. Overigens kunnen derden wel aansprakelijk blijven. De belastingdienst verleent namelijk geen kwijting voor schulden waarvoor derden mogelijk aansprakelijk zijn, maar ziet in dat geval af van invorderingsmaatregelen in de richting van de schuldenaar die het akkoord aanbiedt.

In de tweede situatie stemt de Ontvanger niet in met het akkoord, maar besluit de rechtbank desalniettemin wel te homologeren. Ook in dat geval verleent de belastingdienst geen kwijtschelding in de richting van de schuldenaar, maar neemt hij geen verdere invorderingsmaatregelen. De belastingvorderingen die resteren na homologatie van het akkoord zijn aan te merken als natuurlijke verbintenissen. Belastingteruggaven die zijn vastgesteld na homologatie van een akkoord en materieel betrekking hebben op een periode voor de uitspraak waarin het akkoord is gehomologeerd, zal de Ontvanger verrekenen met de hiervoor genoemde natuurlijke verbintenis.

Conclusie

Met de wijzigingen in de Leidraad Invordering 2008 voorziet de fiscus in de dringende behoefte om duidelijkheid te creëren over de eigen betrokkenheid bij een WHOA-akkoord. De wijzigingen zijn grotendeels in lijn met de voorwaarden die de fiscus stelt bij andere schuldeisersakkoorden. De wijzigingen zorgen ervoor dat in de voorbereiding van het WHOA-traject beter rekening kan worden gehouden met de wensen van de fiscus.

BG.legal