Matroesjka in de polder
Het begon zo aardig met het idee om 400 jaar handelsbetrekkingen tussen Nederland en Rusland te vieren in het Nederland-Rusland jaar. Maar het is helemaal geen feestjaar geworden. Integendeel, de jubilerende naties gaan rollebollend over straat, tergen elkaar met lullige incidenten en heffen spierballentaal aan om ieders gelijk te bepleiten.
Er was de boycot van Nederlandse pootaardappelen. Niet zo gek in een land waar juist antihomo wet is aangenomen. Er was een incident met Greenpeace, dat de Noordpool probeerde te beschermen tegen oliewinning. Begrijpelijk in een land waar de hele staatsinrichting gebaseerd is op oligarchie. En dan tot slot de blunder met de Russische diplomaat waarvan de onschendbaarheid geschonden werd. Vanzelfsprekend in een land waar de premier meer te zeggen heeft dan de president met dank aan de complete democratische onderlaag die hij met corruptie en geweld omzeild heeft. Wie haalt het in godsnaam in zijn hoofd om op de tenen van meneer Poetin te gaan staan, de schouders ophaalt om de zaak 'eerst maar eens te onderzoeken' en vervolgens onder het protest tandenknarsend en schamel excuus over zijn lippen perst. En dan met grote verontwaardiging opkijken als diezelfde premies zijn vrienden van de Nasji langs stuurt om onze ambassadeur een pak rammel te geven. Kom nou tocht op, zo doen ze daar zaken en dat weten we al 400 jaar.
Natuurlijk, dat is allemaal niet fijntjes en naar onze maatstaven kleuren we dat af, maar laten wet even niet al te hypocriet zijn. Al 400 jaar doen we zaken met Russen en verrijken we ons aan de handelsbetrekkingen, daar zijn we goed in. We exporteren voor zeven miljard naar Rusland en importeren voor twintig miljard uit Rusland. Dat is maar een fractie van ons BNP, dus een handelsoorlogje overleven we wel, moet Frans Timmermans gedacht hebben. Wat hij vergeet is dat onze zeven miljard export bestaat uit aardappelen, vee, vlees, groenten en fruit. En dat naar een land waar zo veel grond beschikbaar is dat deze zichzelf eenvoudig kunnen bedruipen.
Wat hij ook vergeet is dat onze twintig miljard import voor 90% bestaat uit olie en gas, dus als Rusland de kraan dicht draait, bevriezen we hier in de winter van de kou. En dat voor een land zonder eigen bronnen om de kachel op te stoken en dat zich op zon en wind door de globale energiecrisis heen wil bluffen. Wie heeft wie nou harder nodig? Laten we dus maar een beetje zuinig zijn op 400 jaar trouwe handelspartner, ook al zijn we het met de interne strapatsen daar soms niet helemaal eens.
Dit artikel is gepubliceerd in de "Regio-Business" November/December 2013
