Steeds meer regels voor het huisvesten van arbeidsmigranten
Steeds meer gemeenten stellen strengere regels op voor het huisvesten van arbeidsmigranten. Zeker drie gemeenten hebben onlangs vastgelegd hoeveel arbeidsmigranten maximaal in hun gemeente mogen wonen. Het betreft de gemeenten Maasdriel, Deurne en Zaltbommel. De achterliggende gedachte: het draagvlak onder de inwoners behouden.
Een ander steeds vaker gehoord geluid vanuit gemeenten, is dat arbeidsmigranten gevestigd moeten zijn in de gemeente waar zij werken. Ook hierachter lijkt de gedachte te zitten, dat er voldoende draagvlak moet zijn voor inwoners.
Nieuw beleid
Er zijn veel gemeenten bezig met het opstellen van nieuw beleid, een kleine greep: Bernheze, Boxtel, Westland, Liemers gemeenten, Steenbergen, Heusden en Nieuwkoop. Over het algemeen is het nieuwe beleid gericht op het creëren van een ‘nulmeting’ en vervolgens het beperken of beter spreiden van het huisvesten van arbeidsmigranten.
Handhaving
In sommige gemeenten gebeurt dat door een vergunningstelsel in het leven te roepen. Daarnaast worden verhuurders van panden waar arbeidsmigranten zijn gehuisvest, aangeschreven door de gemeente. Vaak omdat het gebruik in strijd is met het bestemmingsplan. Onlangs heb ik hier een blog over geschreven. Het is zaak om in die gevallen goed naar het overgangsrecht te kijken mocht van strijdig gebruik sprake zijn. Met name de begrippen ‘wonen’ en ‘woning’ zijn dit kader van belang.
Strijd met Europese regels?
Veel gemeenten worstelen met deze problematiek. Enerzijds is er een sterke behoefte aan arbeidskrachten. Het spreekt voor zich dat deze arbeidsmigranten ergens moeten wonen. Anderzijds klagen gemeente over overlast en willen zij het draagvlak onder de inwoners behouden. De behoefte om het huisvesten van arbeidsmigranten te reguleren is begrijpelijk. Echter kunnen regels ook te strak worden en daardoor in strijd zijn met bijvoorbeeld Europese wet- en regelgeving.
Zo is het maar zeer de vraag of een gemeente mag eisen, bijvoorbeeld via een vergunning, dat arbeidsmigranten gehuisvest moeten zijn in de gemeente waar zij werken. Dat lijkt in strijd te zijn met het vrij verkeer van werknemers. Een arbeidsmigrant zou volgens de gemeentelijke eis namelijk alleen in aanmerking komen voor huisvesting als hij in die gemeente werkzaam is. Verordening 1612/68 stelt in artikel 9 onder andere dat een arbeidsmigrant uit een andere lidstaat dezelfde rechten en voordelen geniet als nationale werknemers inzake huisvesting. Bovendien brengt het beginsel van het vrij verkeer van personen ook met zich mee dat burgers van de EU-lidstaten vrij mogen reizen en zich mogen vestigen op het grondgebied van de EU. Daar kan weer van worden afgeweken als daarvoor een rechtvaardigingsgrond bestaat. Het is maar zeer de vraag of daar sprake van is.
BG.legal zal deze ontwikkelingen nauwgezet volgen.
Neemt u dan gerust vrijblijvend contact met mij op.
Advocaat, specialist arbeidsmigranten
