Medische missers bij borstoperaties door een gynaecoloog. Schadevergoeding voor slachtoffers?

Vier vrouwen laten hun borsten vergroten door een Nederlandse arts in privéklinieken in Nederland en België. De arts noemde zich een ervaren borstchirurg. Na de operaties tussen 2007 en 2009 ontstaan infecties, bobbeltjes, gevoelloosheid, asymmetrie en ontsierende littekens. De vrouwen eisen schadevergoeding.

Mag deze gynaecoloog zich chirurg noemen?
Deze arts presenteerde zich als ervaren borstchirurg. Volgens de wet op de beroepen individuele gezondheidszorg [wet BIG] moet je ingeschreven staan in het desbetreffende specialistenregister.
Hij staat ingeschreven als gynaecoloog en niet als chirurg. Deze arts mag zich dus geen chirurg [laten] noemen.

Mag deze gynaecoloog borstvergrotingen doen?
De wet BIG geeft aan dat artsen bevoegd zijn operaties te verrichten. Eenvoudige ingrepen kunnen door diverse specialisten of door de huisarts worden verricht. Er is echter geen uitputtende opsomming welke heelkundige ingrepen door welke specialisten mogen worden uitgevoerd. Uit de wet kan dus niet worden afgeleid dat een gynaecoloog een dergelijke ingreep niet zou mogen doen.

Wisten de vrouwen wie hij was?
De gynaecoloog zei dat hij een ervaren borstchirurg was en lid was van de gerenommeerde
“American Academy of Cosmetic Surgery“. Hij kreeg hier ook nascholing. De vrouwen wisten niet dat hij gynaecoloog was. Als ze dat wel hadden geweten hadden ze de ingreep niet laten verrichten door hem. Overigens blijkt na onderzoek dat hij ook niet voldeed aan de minimale normen van de Amerikaanse organisatie voor plastisch chirurgen.
De gynaecoloog zegt dat hij zich nooit echt heeft voorgedaan als plastisch chirurg en dat hij bevoegd was als gynaecoloog om kleinere esthetische ingrepen te doen. Het betreft hier ook geen medische fout van mij maar een complicatie die voor eigen risico van de vrouwen komt, aldus de gynaecoloog.

Tuchtrecht en Inspectie over de gynaecoloog
2001; een waarschuwing van het tuchtcollege
2004; schorsing voor 4 maanden.
2009; de Inspectie sluit de kliniek.
2009; schrapping uit het BIG register. Hij mag niet meer praktiseren.

In diverse tuchtzaken werd ondubbelzinnig vastgesteld dat deze gynaecoloog zich geen chirurg mocht [laten] noemen.

Juridisch
Slachtoffers van een medische misser, die vergoeding van hun schade vorderen, moeten bewijzen dat de arts een fout heeft gemaakt. Dit is een lastige positie. Zij kunnen zich vrijwel uitsluitend baseren op het dossier dat de arts heeft opgemaakt.

Schadevergoeding
Deze arts heeft meerdere vrouwen letselschade toegebracht. Volgens de Inspectie en tuchtcolleges functioneerde deze arts niet. Zijn bevoegdheid tot het praktiseren werd zelfs definitief afgenomen.

In deze kwestie zou je dus denken dat de zaak duidelijk ligt en een slepende procedure voor schadevergoeding niet noodzakelijk is. Maar helaas. De arts zegt dat hij zijn werk goed heeft gedaan en dat de problemen ook hadden kunnen optreden als de vrouwen door een plastisch chirurg waren behandeld.
 
Rechtbank Rotterdam [23 januari 2013]
gaat serieus in op dit verweer van de arts. De rechtbank beslist dat er een deskundige benoemd moet worden. Ruim zes jaar na dato moet o.a. gekeken worden of er wel steriel is gewerkt. Komt een deskundige daar nog wel uit? De rechtbank suggereert dat partijen maar een minnelijke regeling moeten treffen nu het weer jaren gaat duren en het veel geld gaat kosten. Tevens geldt er ook een aanzienlijk risico voor het slachtoffer. Het slachtoffer moet immers bewijzen met behulp van het deskundigenonderzoek. Lukt dit niet dan komt hij voor de kosten van de procedure te staan.

Rechtbank Den Bosch [12 december 2012]
besliste anders in een soortgelijke zaak tegen dezelfde gynaecoloog. De rechter wilde geen deskundigen onderzoek nu dit niet meer realiseerbaar was. De rechter gaat vervolgens uit van hetgeen aannemelijk is. Zij citeert hierbij ook de beslissing van het tuchtcollege waarin duidelijk werd gemaakt wat er allemaal mis ging en mis was. Deze rechtbank neemt de medische fout wel aan en kent schadevergoeding toe.

Conclusie
Er is te weinig juridische bescherming voor slachtoffers in dergelijke zaken. Daarnaast lijkt het erop dat het voor de rechtzoekende uitmaakt welke rechtbank er oordeelt over zijn zaak; een kwalijke zaak voor de rechtseenheid.

Dit artikel is geplaatst in "De Uitstraling", november 2013