Publicatie
WP_Query Object
(
[query] => Array
(
[paged] => 15
[news-type] => publicatie
)
[query_vars] => Array
(
[paged] => 15
[news-type] => publicatie
[error] =>
[m] =>
[p] => 0
[post_parent] =>
[subpost] =>
[subpost_id] =>
[attachment] =>
[attachment_id] => 0
[name] =>
[pagename] =>
[page_id] => 0
[second] =>
[minute] =>
[hour] =>
[day] => 0
[monthnum] => 0
[year] => 0
[w] => 0
[category_name] =>
[tag] =>
[cat] =>
[tag_id] =>
[author] =>
[author_name] =>
[feed] =>
[tb] =>
[meta_key] =>
[meta_value] =>
[preview] =>
[s] =>
[sentence] =>
[title] =>
[fields] =>
[menu_order] =>
[embed] =>
[category__in] => Array
(
)
[category__not_in] => Array
(
)
[category__and] => Array
(
)
[post__in] => Array
(
)
[post__not_in] => Array
(
)
[post_name__in] => Array
(
)
[tag__in] => Array
(
)
[tag__not_in] => Array
(
)
[tag__and] => Array
(
)
[tag_slug__in] => Array
(
)
[tag_slug__and] => Array
(
)
[post_parent__in] => Array
(
)
[post_parent__not_in] => Array
(
)
[author__in] => Array
(
)
[author__not_in] => Array
(
)
[search_columns] => Array
(
)
[ignore_sticky_posts] =>
[suppress_filters] =>
[cache_results] => 1
[update_post_term_cache] => 1
[update_menu_item_cache] =>
[lazy_load_term_meta] => 1
[update_post_meta_cache] => 1
[post_type] =>
[posts_per_page] => 10
[nopaging] =>
[comments_per_page] => 50
[no_found_rows] =>
[taxonomy] => news-type
[term] => publicatie
[order] => DESC
)
[tax_query] => WP_Tax_Query Object
(
[queries] => Array
(
[0] => Array
(
[taxonomy] => news-type
[terms] => Array
(
[0] => publicatie
)
[field] => slug
[operator] => IN
[include_children] => 1
)
)
[relation] => AND
[table_aliases:protected] => Array
(
[0] => wp_term_relationships
)
[queried_terms] => Array
(
[news-type] => Array
(
[terms] => Array
(
[0] => publicatie
)
[field] => slug
)
)
[primary_table] => wp_posts
[primary_id_column] => ID
)
[meta_query] => WP_Meta_Query Object
(
[queries] => Array
(
)
[relation] =>
[meta_table] =>
[meta_id_column] =>
[primary_table] =>
[primary_id_column] =>
[table_aliases:protected] => Array
(
)
[clauses:protected] => Array
(
)
[has_or_relation:protected] =>
)
[date_query] =>
[queried_object] => WP_Term Object
(
[term_id] => 28
[name] => Publicatie
[slug] => publicatie
[term_group] => 0
[term_taxonomy_id] => 28
[taxonomy] => news-type
[description] =>
[parent] => 0
[count] => 165
[filter] => raw
)
[queried_object_id] => 28
[request] => SELECT SQL_CALC_FOUND_ROWS wp_posts.ID
FROM wp_posts LEFT JOIN wp_term_relationships ON (wp_posts.ID = wp_term_relationships.object_id) LEFT JOIN wp_icl_translations wpml_translations
ON wp_posts.ID = wpml_translations.element_id
AND wpml_translations.element_type = CONCAT('post_', wp_posts.post_type)
WHERE 1=1 AND (
wp_term_relationships.term_taxonomy_id IN (28)
) AND ((wp_posts.post_type = 'post' AND (wp_posts.post_status = 'publish' OR wp_posts.post_status = 'acf-disabled' OR wp_posts.post_status = 'tribe-ea-success' OR wp_posts.post_status = 'tribe-ea-failed' OR wp_posts.post_status = 'tribe-ea-schedule' OR wp_posts.post_status = 'tribe-ea-pending' OR wp_posts.post_status = 'tribe-ea-draft'))) AND ( ( ( wpml_translations.language_code = 'nl' OR (
wpml_translations.language_code = 'nl'
AND wp_posts.post_type IN ( 'attachment' )
AND ( (
( SELECT COUNT(element_id)
FROM wp_icl_translations
WHERE trid = wpml_translations.trid
AND language_code = 'nl'
) = 0
) OR (
( SELECT COUNT(element_id)
FROM wp_icl_translations t2
JOIN wp_posts p ON p.id = t2.element_id
WHERE t2.trid = wpml_translations.trid
AND t2.language_code = 'nl'
AND (
p.post_status = 'publish' OR p.post_status = 'private' OR
( p.post_type='attachment' AND p.post_status = 'inherit' )
)
) = 0 ) )
) ) AND wp_posts.post_type IN ('post','page','attachment','wp_block','wp_template','wp_template_part','wp_navigation','our_sector','our_rechtsgebieden','acf-field-group','bwl_advanced_faq','tribe_venue','tribe_organizer','tribe_events','mc4wp-form','slider-data','actualiteiten','accordion','failissementens','advocaten','blogs','seminar','juridisch-medewerker','backoffice','rechtsgebied-detail' ) ) OR wp_posts.post_type NOT IN ('post','page','attachment','wp_block','wp_template','wp_template_part','wp_navigation','our_sector','our_rechtsgebieden','acf-field-group','bwl_advanced_faq','tribe_venue','tribe_organizer','tribe_events','mc4wp-form','slider-data','actualiteiten','accordion','failissementens','advocaten','blogs','seminar','juridisch-medewerker','backoffice','rechtsgebied-detail' ) )
GROUP BY wp_posts.ID
ORDER BY wp_posts.menu_order, wp_posts.post_date DESC
LIMIT 140, 10
[posts] => Array
(
[0] => WP_Post Object
(
[ID] => 1269
[post_author] => 26
[post_date] => 2013-09-30 00:00:00
[post_date_gmt] => 2013-09-30 00:00:00
[post_content] =>
Het is me al jaren een doorn in het oog, en nu vind ik dat er maar eens iets moet gebeuren. Protest! Actie! Advocaten verzet u!
Het is onbegrijpelijk dat er sinds 1857 nog geen enkele advocaat is opgestaan tegen de belediging die ons beroep elke dag tergt. In die dagen bedacht een uitvinder een drankje, gemaakt van room, eierdooier en brandewijn, dat hij onpasselijk 'advocaat' noemde. Het gele druipsel stopte hij in een misvormde fles en sindsdien is advocaat een welkome lekkernij voor bejaarden, die het tijdens de wekelijkse bingo kwijlend met een lepeltje naar binnen spatelen. En sommigen scheppen er dan ook nog genoegen in de traditionele bef van de advocaat te onteren door er betekenisvol een gulle toef slagroom overheen te mikken. Een hele beroepsgroep wordt op deze manier slachtoffer door de vergelijking met dit liederlijk eieraftreksel.
Te vaak heb ik al moeten horen dat ik helemaal niet in een fles pas, als ik vertelde dat ik het nobele beroep van advocaat uitoefen. Te vaak ben ik al vergeleken met een zwarte kip, wanneer ik mijn professie onthulde. En dat terwijl de zwarte kip echt bestaat en in Aziatische landen libidoverhogende krachten krijgt toegedicht. Hoezo trouwens 'zwarte kip' als merk kiezen voor de verkoop van advocaat? Alsof enige juiste vergelijking op zou gaan. Het enige wat advocaten zwart mogen doen is koffie drinken en een zwarte toga dragen voorzien van een sierlijke witte bef. Maar dat geeft geen enkele rechtvaardiging het beroep van advocaat dan maar belachelijk te maken door onder het label zwarte kip het 'drankje' advocaat op de markt te brengen. Een product dat als drank verkocht wordt, maar dat paradoxaal genoeg helemaal niet gedronken kan worden, vanwege de veel te hoge viscositeit van het spul. Alsof advocaten zo tegendraads zijn en nooit willen bewegen als dat van hen gevraagd wordt. Een vergelijking die andermaal onze eer bezoedelt.
Het moet dus stoppen. Joden, negers en zigeuners gingen ons voor in hun strijd voor de ban van beledigende producten en nu moet het ook maar eens afgelopen zijn met advocaat. Noem het gele goedje voor mijn part notaris, deurwaarder, rechter of accountant. Laat die beroepsgroepen maar gebukt gaan onder het smakeloze eierimago, maar hou op met de belediging van advocaten. Steun mijn protest en zegt het voort!
Dit artikel is gepubliceerd in de "Regio-Business Midden-Brabant" in september/oktober 2013
Marc Heuvelmans
[post_title] => Hoezo, met slagroom?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => hoezo-met-slagroom
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2019-07-25 10:28:45
[post_modified_gmt] => 2019-07-25 08:28:45
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2013/09/30/hoezo-met-slagroom/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[1] => WP_Post Object
(
[ID] => 1335
[post_author] => 16
[post_date] => 2013-09-19 00:00:00
[post_date_gmt] => 2013-09-19 00:00:00
[post_content] =>
Gepakt en gezakt naar Schiphol. De stress van de laatste verplichtingen vallen van je af. Maar dan moet je eindeloos wachten op de luchthaven met een paar jengelende kinderen. Of kom je terecht in een benauwde vliegtuigstoel van een vliegtuig dat maar niet vertrekt. Geen prettige start van de vakantie. In ieder geval heb je in bepaalde gevallen recht op wettelijke vastgestelde compensatie bij langdurige vertraging.
Gewijzigde vliegtijden
Als de wijziging van de vluchttijden ruimschoots voor vertrek is aangegeven is er geen sprake van langdurige vertraging. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat het reisbureau twee dagen voor vertrek doorgeeft dat de vertrektijd is gewijzigd. Dit is dan geen vertraging maar gewijzigde vlucht. De vervoerder en reisorganisator hebben het recht de tijden te wijzigen.
Dit kan voor de vakantieganger één vakantiedag schelen en voelt als oneerlijk. Het zou zo kunnen zijn dat je eerst om 7 uur ’s morgens zou vertrekken naar Turkije en dat dit, zonder opgave van reden, wordt veranderd in 9 uur ’s avonds. Hier is echter niets aan te doen. In theorie kan het vertrek nog zelfs gewijzigd worden naar 23.59 uur en de terugreis om 0.01 uur. Van een 8-daagse vliegvakantie blijven er dus 6 ‘effectieve’ vakantiedagen over. Je hebt echter geen recht op compensatie.
Langdurige vertraging
Je hebt bij langdurige vertraging recht op verzorging.
Wat is langdurige vertraging?
- bij vluchten van minder dan 1500 km en een verwachte vertraging van 2 uur
- bij vluchten van meer dan 1500 km binnen EU en alle overige vluchten van 1.500km – 3.500 km en minimale vertraging van 3 uur
- bij vluchten van meer dan 3.500 km en een verwachte vertraging van minimaal 4 uur
Je hebt dan recht op maaltijden, drankjes. Deze zijn altijd in redelijke verhouding met de wachttijd. Daarnaast heb je recht op communicatie via e mail, telefoon, fax e.d.
Als de wachttijd tussen de geplande en actuele vertrektijd zo lang is dat je genoodzaakt bent om je verblijf te verlengen zal de luchtvaartmaatschappij ook de extra overnachting moeten verzorgen.
Heb je een citytrip geboekt of ga je op zakenreis dan heeft het vaak geen zin meer om bij een vertraging van meer dan 5 uur nog te vertrekken. De luchtvaartmaatschappij moet je dan aanbieden het ticket terug te betalen.
Recht op financiële compensatie
Als de vertraging langer is dan 3 uur heb je recht op een financiële compensatie. Deze compensatie ligt tussen de € 250,00 en € 600,00 per persoon. Het uiteindelijke bedrag is afhankelijk van de afstand en de totale duur van de vertraging.
In geval van overmacht hoeft de luchtvaartmaatschappij niet te betalen.
Wat is overmacht
Overmacht is een buitengewone omstandigheid waar de vliegmaatschappij zelf geen invloed op heeft. Zoals:
- terreurdreiging
- orkanen
- hevige sneeuwval/dichte mist
- stakingen
- bomaanslagen
e.d.
Luchtvaartmaatschappijen beroepen zich vrij gemakkelijk op overmacht. Technische mankementen rechtvaardigen geen beroep op overmacht. Technische problemen behoort tot de verantwoordelijkheid van de vluchtmaatschappij. Dit kan dus geen reden zijn om niet te betalen.
De schrijnende praktijk
Helaas zijn er veel gevallen bekend van het gebrek aan verzorging van de passagiers tijdens de vertraging.
Ook blijkt dat slechts 8% van de passagiers geld terugkrijgt [bron: www.vlucht-vertraagd.nl]. Uit onderzoek van vlucht-vertraagd.nl blijkt dat van de ruim 10.000 passagiers slechts 846 mensen na een eerste brief met de vraag om compensatie ook daadwerkelijk een vergoeding kregen. Passagiers worden in de praktijk van het kastje naar de muur gestuurd, krijgen onduidelijke of onjuiste informatie.
Vliegtuigmaatschappijen houden zich vaak niet aan de afspraak om reizigers te compenseren bij lange vertragingen. Ook de wettelijke reactietermijnen en betalingstermijnen worden niet nagekomen.
Een woordvoerder van Arke Fly [ bron; RTL nieuws augustus 2012] liet weten dat luchtvaartmaatschappijen failliet zouden gaan als ze alles volgens de regels zouden vergoeden.
Onlangs kreeg een groep van 24 studenten wegens langdurige vertraging een vergoeding van Cathay Pacific Airways. Totaal € 14.400,00.
Gelet op de [vaak onverantwoorde] lage vliegprijzen kan de woordvoerder van Arke Fly wel eens gelijk hebben.
Dit artikel is geplaatst in "De Uitstraling", september 2013
[post_title] => Vertraging vliegreis
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => vertraging-vliegreis
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2015-12-23 09:01:49
[post_modified_gmt] => 2015-12-23 09:01:49
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2013/09/19/vertraging-vliegreis/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[2] => WP_Post Object
(
[ID] => 1353
[post_author] => 6
[post_date] => 2013-08-15 00:00:00
[post_date_gmt] => 2013-08-14 22:00:00
[post_content] =>
De feiten
Mars en Nestlé verkopen chocoladeproducten [waaronder candybars] onder merknamen als Mars, Snickers, Twix door Mars en KitKat, Lion, Nuts door Nestlé. Mars heeft voor tankstationhouders het Mars Ondernemersprogramma 2011 geïntroduceerd. Kern van dit programma is dat tankstationhouders vergoedingen en bonussen kunnen verdienen wanneer zij hun schapruimte inrichten volgens de wensen van Mars. Dat betekent dat de producten van Mars een prominente plaats krijgen in de schappen.
Nestlé stelt dat Mars op deze wijze misbruik maakt van haar machtspositie. Op grond van de Mededingingswet is dat verboden. Daarnaast stelt Nestlé dat hier sprake is van een verboden kartelafspraak. Ook dat is op grond van de Mededingingswet verboden. Volgens Nestlé maakt Mars misbruik van haar hoge marktaandeel door kortingen te bieden waarvan het variabele deel is uitgedrukt in een percentage van hun totale jaaromzet in Mars-producten. Deze ‘hefboomwerking’ maakt, aldus Nestlé, dat een even efficiënte concurrent de door Mars aan de tankstationhouder verleende kortingen niet kan evenaren zonder structureel verlies te lijden.
De beoordeling
Mars en Nestlé verkopen chocoladeproducten [waaronder candybars] onder merknamen als Mars, Snickers, Twix door Mars en KitKat, Lion, Nuts door Nestlé. Mars heeft voor tankstationhouders het Mars Ondernemersprogramma 2011 geïntroduceerd. Kern van dit programma is dat tankstationhouders vergoedingen en bonussen kunnen verdienen wanneer zij hun schapruimte inrichten volgens de wensen van Mars. Dat betekent dat de producten van Mars een prominente plaats krijgen in de schappen.
De rechtbank moet allereerst de relevant productmarkt bepalen. De relevante productmarkt omvat alle producten die op grond van hun kenmerken, prijzen en het gebruik waarvoor zij zijn bestemd door de consument als onderling verwisselbaar of substitueerbaar worden beschouwd.
De rechtbank maakt een onderscheid naar verkoopkanaal. De rechtbank onderscheidt het ‘out-of-home’ kanaal. Dat is gericht op onmiddellijke consumptie buitenshuis en/of onderweg naar huis. Daarnaast onderscheidt de rechtbank het ‘at-home’ kanaal. Dat is gericht op uitgestelde consumptie thuis. De rechtbank vergelijkt daarbij de chocoladeproducten die in een supermarkt bij de kassa liggen met de chocoladeproducten die bij een tankstation, bouwmarkt of een sportkantine gekocht kunnen worden. Allen zijn bedoeld om de consument te verleiden tot een aankoop voor onmiddellijke consumptie. Dit is anders bij chocoladeproducten die in het reguliere schap in een supermarkt liggen. De producten in het out-of-home kanaal zijn vaak ook anders verpakt en anders geprijsd.
En dus is geen sprake van onderlinge uitwisselbaarheid tussen producten in beide kanalen. En dus is sprake van verschillende productmarkten. Voor de beoordeling van de vordering van Nestlé zijn dus alleen de chocoladeproducten die in het out-of-home kanaal wordt verkocht relevant.
De rechtbank gaat er van uit de tankstations binnen de out-of-home markt het belangrijkste verkoopkanaal zijn. De rechtbank gaat er verder van uit dat Mars op de verkoop van chocoladeproducten via de out-of-home markt een marktaandeel heeft van ruim 50%. Nestlé heeft daar een marktaandeel van 15%.
Verboden kartelafspraak
De rechtbank moet beoordelen of de overeenkomst met de tankstationhouders in strijd is met artikel 6 Mededingingswet. Dit betekent dat het een overeenkomst moet zijn die de mededinging op de Nederlandse markt merkbaar beperkt. De rechtbank moet daarbij rekening houden met de Richtsnoeren van de Europese Commissie waarin de commissie de beginselen voor de toetsing van verticale overeenkomsten uiteen heeft gezet.
Nestlé stelt dat de overeenkomst met de tankstationhouder vergelijkbaar is met een merkexclusiviteitsafspraak. Mars stelt dat sprake is van een categorie management overeenkomst.
In de richtsnoeren beschrijft de commissie de categorie management overeenkomst als een overeenkomst waarmee de distributeur de leverancier (de “category captain”) met de marketing van een categorie producten belast, waartoe over het algemeen niet alleen de producten van de leverancier behoren, maar ook die van zijn concurrenten. De category captain kan daarmee invloed krijgen op de productplaatsing en productpromotie in de winkel en de productselectie voor de winkel (aldus nr. 209 van de Richtsnoeren).
Volgens de rechtbank lijkt de overeenkomst sterk op een category management overeenkomst. Door middel van de overeenkomst bepaalt Mars de plaatsing van (alle) chocoladeproducten in het bestaande schap van het tankstation. Een category management overeenkomst is alleen een probleem wanneer de category captain door zijn invloed op de marketingbeslissingen van de distributeur in staat is de distributie van producten van concurrerende distributeurs te beperken of te benadelen. Een merkexclusiviteitsafspraak wordt op een vergelijkbare wijze beoordeeld.
In punt 140 van de Richtsnoeren overweegt de Europese Commissie dat voor eindproducten de markafscherming over het algemeen waarschijnlijker is op detailhandelsniveau. Bij eindproducten op detailhandelsniveau kunnen belangrijke concurrentiebeperkende effecten optreden zodra een leverancier zonder een machtspositie 30% of meer van de relevante markt aan zich bindt. In het geval van een onderneming mét een machtspositie kunnen reeds bij een vrij klein gebonden marktaandeel belangrijke concurrentiebeperkende effecten optreden.
De rechtbank oordeelt dat de overeenkomst tot gevolg kan hebben dat de mededinging wordt beperkt. Dit omdat een goede positie in het schap van wezenlijk belang is voor het realiseren van een aankoop en het aantal ‘A-locaties’ in het schap beperkt is.
De rechtbank vraagt zich af of een concurrent van Mars die even efficiënt is als Mars het ondernemersprogramma kan beconcurreren met een eigen ondernemingsprogramma.
Dat is het geval indien de even efficiënte concurrent in staat is haar eigen ondernemingsprogramma in de markt zetten waarbij zij de tankstationhouder hetzelfde voordeel/korting kan bieden als de tankstationhouder zou krijgen bij deelname aan het MOP. Onderzocht zal moeten worden of, en zo ja onder welke omstandigheden, Nestlé een concurrerend ondernemingsprogramma in de markt kan zetten zonder daarop structureel verlies te lijden.
Op basis van de door Mars verstrekt gegevens over winstmarge, omzetverbetering door het ondernemingsprogramma, maakt de rechtbank berekeningen. Door het ondernemingsprogramma kan Mars haar marktaandeel uitbreiden ten koste van haar concurrenten, terwijl dit marketinginstrument door de verschillen in marktaandeel en het hefboomeffect dat daarmee gepaard gaat door andere aanbieders niet gebruikt kan worden.
Merkbaar effect
De rechtbank overweegt dat het ondernemingsprogramma dus tot gevolg heeft dat de mededinging wordt beperkt. Dan moet vervolgens worden vastgesteld of de concurrentie door de betreffende overeenkomst op merkbare wijze wordt vervalst.
Nestlé stelt dat de invoering van het ondernemingsprogramma bij een beperkt aantal tankstations heeft geleid tot een verlies van 2,1% marktaandeel en dat het ondernemingsprogramma dus merkbare gevolgen voor de mededinging heeft. Mars heeft dit gemotiveerd betwist.
Nestlé zal dus bewijs moeten leveren van haar stelling dat het ondernemingsprogramma merkbare gevolgen heeft voor de mededinging. Dit bewijs moet geleverd worden door middel van een rapport van een deskundige.
De rechtbank bepaalt dat de deskundige een vergelijking zal moeten maken tussen de verkoop van candybars en bite-sizes en de ontwikkeling van de marktaandelen van Nestlé en Mars bij (een representatief deel van de) tankstations die deelnemen c.q. deelgenomen hebben aan het ondernemingsprogramma. Deze verkoop- en marktaandeelontwikkelingen zullen moeten worden vergeleken met de verkoop- en marktaandeelontwikkelingen van een representatieve groep niet-deelnemende tankstations over dezelfde periode. De rechtbank gelast Mars en Nestlé op grond van artikel 22 Rv. om de daarvoor benodigde gegevens aan de deskundige te verschaffen.
Rechtbank Oost-Brabant, 7 augustus 2013, zie uitspraak.
Wat betekent dit voor de praktijk
- categoriemanagement overeenkomsten zijn in de meeste gevallen niet problematisch. Dit is anders wanneer de category captain door zijn invloed op de marketingbeslissingen van de distributeur in staat is de distributie van producten van concurrerende distributeurs te beperken of te benadelen. Dan wordt de mededinging tussen leveranciers vervalst.
- een afspraak waarbij exclusief het merk van de leverancier zal worden gevoerd zal de daadwerkelijke mededinging niet zo snel beperken, tenzij afnemers door de duur [> 1 jaar] en de marktdekking van de merkexclusiviteitsverplichtingen [> 30%] moeilijk van leverancier kunnen veranderen.
- wanneer, uitgaande van realistische winstmarges en de verwachte omzetstijging van het ondernemersprogramma, de korting die de concurrent moet aanbieden dusdanig hoog moet zijn dat zij haar variabele kosten niet zal kunnen terugverdienen, dan is dat economisch geen reële mogelijkheid.
- wanneer een leverancier gratis producten geeft dan gaat de rechtbank ervan uit dat de afnemer die gratis producten gewoon in de winkel zal verkopen en daarom minder producten zal inkopen. Dat betekent dat deze gratis producten dus de facto als gewone korting moeten worden gezien.
- wanneer in een kortingssysteem het variabele deel van de korting is uitgedrukt in een percentage van de totale jaaromzet in producten van de leverancier [in plaats van een korting
[post_title] => Ruzie om de plaats in het schap van het tankstation tussen Mars en Nestlé
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => ruzie-om-de-plaats-in-het-schap-van-het-tankstation-tussen-mars-en-nestle
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2016-05-31 12:51:45
[post_modified_gmt] => 2016-05-31 10:51:45
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2013/08/15/ruzie-om-de-plaats-in-het-schap-van-het-tankstation-tussen-mars-en-nestle/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[3] => WP_Post Object
(
[ID] => 1275
[post_author] => 26
[post_date] => 2013-07-17 00:00:00
[post_date_gmt] => 2013-07-17 00:00:00
[post_content] =>
Het is een kwestie die gaat spelen na het einde van de arbeidsovereenkomst. Een werknemer heeft een mooi netwerk van social media connecties opgebouwd. Deels privé, maar wellicht ook met behulp van middelen van het bedrijf, of onder werktijd. P&Oactueel bespreekt in deze serie met Marlene Hogenhuis-Maeijer, Advocate IP/IT en arbeidsrecht bij Bogaerts & Groenen advocaten de meest gestelde vragen rond HR en social media. Deze week: mag de werknemer een (wellicht deels in de baas zijn tijd) opgebouwd social media netwerk actief blijven gebruiken?
Relatiebeding
Volgens Hogenhuis-Maeijer speelt rond dit onderwerp ten eerste de vraag of er sprake is van een relatiebeding. Met een relatiebeding wordt voorkomen dat werknemers na einde dienstverband relaties van de ex-werkgever benaderen met het oog op het overnemen van de dienstverlening of acquisitie. Een relatiebeding moet schriftelijk overeen gekomen worden. ‘Als er sprake is van een dergelijk beding, dan mag je ex-werknemer niet zomaar zakelijke contacten onderhouden met de in het beding bedoelde relaties. Maar wat werkgevers én werknemers vaak niet beseffen is dat -ongeacht of er sprake is van een relatiebeding- het mededingingsrecht regelt dat je niet actief, stelselmatig en substantieel gebruik mag maken van de hulpmiddelen die de werknemer tijdens de werkzame periode kreeg. Gaat een werknemer voor zichzelf beginnen, en troggelt diegene relaties af waarbij ook sprake is van bijkomende onrechtmatige omstandigheden (bijvoorbeeld misbruik maken van vertrouwelijke gegevens) dan zit die persoon fout.’
Hoe ver strekt de werking van een relatiebeding?
Er is vrij veel jurisprudentie bekend over de vraag of een relatiebeding kan worden overtreden door gebruik van social media. Rode lijn is dat er door de rechter wordt gekeken naar het doel, de inhoud van de conversaties op social media en het karakter van het contact met relaties vallend onder het beding.
In 2011 is, voor het eerst geoordeeld dat een sales director van een softwarebedrijf zijn relatiebeding had geschonden door een relatie van zijn voormalige werkgever via LinkedIn te accepteren. De werkgever zag een melding daarvan voorbij komen op LinkedIn, en besloot dit aan te vechten.. De rechter oordeelde dat de voormalig werknemer in strijd handelde met het relatiebeding. In dit specifieke geval echter, was de betreffende werknemer al eens eerder veroordeeld vanwege de overtreding van het relatiebeding. Dat pleitte niet bepaald voor de werknemer.’ Het gaat dus niet alleen om het uitnodigen en accepteren op netwerken, maar ook om de inhoud van de berichten en of dergelijke contacten in strijd zijn met het relatiebeding.
Omschrijf social media
De advocate raadt werkgevers aan om social media goed te omschrijven in het relatiebeding. ‘Je staat sterker in een eventuele zaak. De werknemer is dan immers goed geinformeerd over wat het bedrijf verstaat onder relaties en ook dat het beding eveneens op uitlatingen op social media ziet. En je kunt eerder waarschuwen als je daadwerkelijk duidelijk hebt gemaakt wat je als werkgever wel en niet tolereert. Ook kan het een optie zijn aan het einde van een dienstverband met de werknemer door te nemen welke bestaande contacten van de werknemer op bijvoorbeeld Linkedin volgens werkgever onder het relatiebeding vallen. Het voert wellicht wat ver maar geeft op voorhand wel duidelijkheid.’
Dit artikel is geschreven door Lotte Speelman, geplaatst in "P&Oactueel", juli 2013
[post_title] => Interview in P&O Actueel Social media en het relatiebeding
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => interview-in-po-actueel-social-media-en-het-relatiebeding
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2015-12-18 06:06:20
[post_modified_gmt] => 2015-12-18 06:06:20
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2013/07/17/interview-in-po-actueel-social-media-en-het-relatiebeding/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[4] => WP_Post Object
(
[ID] => 1277
[post_author] => 26
[post_date] => 2013-07-11 00:00:00
[post_date_gmt] => 2013-07-11 00:00:00
[post_content] =>
Social media: ze bieden allerlei nieuwe kansen voor HR. Van recruitment, de interne communicatie, tot het inzetten van een medewerker als online ambassadeur. Maar ze zetten de organisatie ook voor dilemma’s, ingegeven door angst voor imagoschade en tijdsverspilling. P&Oactueel bespreekt in deze serie met Marlene Hogenhuis-Maeijer, Advocate IP/IT en arbeidsrecht bij Bogaerts & Groenen advocaten de meest gestelde vragen rond HR en social media. Deze week: mag je een sollicitant googlen?
De eerste vraag in de serie ‘social media en HR’: welke haken en ogen kleven er aan een google-onderzoek in een sollicitatieprocedure?
Het is de vrees van iedere sollicitant: tijdens een gesprek met een potentiële werkgever wordt een foto van facebook op tafel gelegd die niet bepaald het prototype ‘ideale werknemer’ uitstraalt. Google is een uitstekend hulpmiddel voor werving en selectie van personeel. Er zijn zelfs bedrijven die het speurwerk op internet voor je doen. Maar mag dat allemaal zomaar?
Wet Bescherming Persoonsgegevens
‘Googlen voor persoonlijk gebruik staat vrij. Als sollicitant zoek je vast en zeker ook naar informatie over het bedrijf op internet. Als je als bedrijf van Google gebruikt maakt, is dat vaak uit zakelijke overwegingen en heb je sneller te maken met regels van Privacyrecht. Waar het met name juridisch interessant wordt, is wat je vervolgens met die resultaten doet. Als je de gegevens bijvoorbeeld wilt verwerken, dan heb je te maken met de Wet Bescherming Persoonsgegevens. Die stelt onder andere dat je een grondslag moet hebben om die gegevens te verzamelen, en je moet de betreffende persoon inlichten over hoe je die gegevens opslaat, en welk doel je ermee dient. Ook mag je bijvoorbeeld niet discrimineren op basis van de gevonden google-resultaten. Een sollicitant afwijzen onder het mom van ‘wij zagen op internet zaken die ons niet bevallen’ is dus –naast niet netjes- niet slim omdat je de sollicitant dan niet de kans geeft erop te reageren. Misschien kloppen de gegevens op internet wel niet. Ook de Wet Gelijke Behandeling kan een rol spelen'.
Advertentie
Is het verstandig om in je personeelsadvertentie op te nemen dat een google-onderzoek deel uit maakt van de procedure? ‘Het is in ieder geval wel netjes. Maar áls je het doet, dan geef je in feite toe dat je die gegevens ook echt voor zakelijke doeleinden gebruikt. Dan moet je soms ook actieve toestemming hebben van de sollicitant. Formuleer het dan in de trant van: ‘Als je solliciteert, dan stem je nadrukkelijk in met een onderzoek op google’.
Moeilijk te bewijzen
Het lastige van deze kwesties volgens Hogenhuis-Maeijer is dat zoekacties moeilijk hard zijn te maken. ‘Je kunt eenvoudig als werkgever je sollicitant niet inlichten over de resultaten van het google-onderzoek, en alsnog de keuze maken om diegene niet uit te nodigen voor een gesprek.
NVP sollicitatiecode
De NVP heeft een sollicitatiecode opgesteld. Een aantal belangrijke bepalingen uit die code en ook voortvloeiend uit de Wet Bescherming Persoonsgegevens zijn kort samengevat:
- Sollicitatiegegevens worden binnen vier weken na afwijzing teruggezonden of vernietigd.
- De werkgever kan de sollicitant toestemming vragen de sollicitatiegegevens gedurende een jaar te bewaren. Na een jaar kan de organisatie de sollicitant benaderen voor het actualiseren van die gegevens c.q. verlenging van de toestemming.
- Sollicitanten dienen zich bewust te zijn van de impact van het aanbieden van persoonlijke gegevens op/via internet.
- Sollicitanten blijven zelf verantwoordelijk voor het verwijderen van gegevens van internet.
- Werving en selectiebureaus en werkgevers die gegevens van vacaturesites/internet halen dienen de sollicitant hiervan in kennis te stellen.
- Werving en selectiebureaus kunnen de sollicitant toestemming vragen de sollicitatiegegevens gedurende een nader te bepalen periode en maximaal vijf jaar te bewaren. Binnen die vijf jaar kan het bureau de sollicitant benaderen voor het actualiseren van die gegevens c.q. verlenging van de toestemming.
- het is wenselijk dat de resultaten van internet search, onder bronvermelding met de sollicitant worden besproken.
Sollicitanten kunnen klagen bij de NVP als ze van mening zijn dat in stijd met de Sollicitatiecode is gehandeld. Een uitspraak op basis van deze code is echter niet bindend.
Dit artikel is geschreven door Lotte Speelman, geplaatst in "P&Oactueel", juli 2013
[post_title] => Interview in P&O Actueel: Mag je een sollicitant googlen?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => interview-in-po-actueel-mag-je-een-sollicitant-googlen
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2021-12-14 16:50:59
[post_modified_gmt] => 2021-12-14 15:50:59
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2013/07/11/interview-in-po-actueel-mag-je-een-sollicitant-googlen/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[5] => WP_Post Object
(
[ID] => 1325
[post_author] => 16
[post_date] => 2013-06-04 00:00:00
[post_date_gmt] => 2013-06-04 00:00:00
[post_content] =>
Letselschadeadvocaten vinden de bedragen die aan smartengeld worden betaald te laag. Er is echter weinig beweging in de hoogte van smartengeldbedragen. Tijd voor een ommekeer?
Wat is smartengeld?
Als je slachtoffer wordt van een ongeval of medische misser, waarvoor een ander aansprakelijk is, heb je recht op volledige schadevergoeding. Deze vergoeding bestaat uit [concrete] materiële schade en immateriële schade. Van materiële schade is bijvoorbeeld sprake als er kosten gemaakt moeten worden voor huishoudelijke hulp. Of als je inkomensverlies lijdt nu je niet meer kan werken door het letsel.
Daarnaast heb je als slachtoffer ook recht op immateriële schade [smartengeld]. Dit is een vergoeding puur voor geleden en nog te lijden pijn, het verdriet en het missen van levensvreugde.
Hoe wordt de hoogte van het smartengeld beoordeeld?
De hoogte ervan is o.a. afhankelijk van;
- Aard en ernst van het letsel
- Duur van het genezingsproces
- Medische [toekomstige] behandelingen
- Gemiste carrièrekansen
- Hobby’s/sport niet meer uit kunnen oefenen
- Arbeidsongeschiktheid
- [blijvende] afhankelijkheid van anderen
- Mate van blijvende invaliditeit
- Littekens die zijn ontstaan door ongeval of daaropvolgende operatie
Er bestaat een smartengeldbundel [van de ANWB] waarin uitspraken van rechters zijn opgenomen over de hoogte van het smartengeld in bepaalde gevallen. De rechter hanteert deze bundel om de hoogte van het smartengeld vast te stellen.
Voorbeelden
Voor een lichte hersenschudding staat ongeveer € 250,= vergoeding aan smartengeld. Het hoogst toegewezen bedrag is € 150.000,= in 2007. Het ging hier om een ernstige hersenbeschadiging. Het slachtoffer kan geen normaal gezinsleven meer leiden, kan zijn kinderen niet meer opvoeden, is 24 uur per dag zorgafhankelijk, is rolstoelafhankelijk en afhankelijk van een katheter. Gelet op dit letsel en gevolgen hiervan is een smartengeldbedrag van € 150.000,= gewoonweg te laag.
Smartengeld bij de buurlanden
Nederland blijft met de hoogte van zijn smartengeldbedragen nog steeds achter ten opzichte van de ons omringende landen. Zeker als men kijkt naar de smartengeldbedragen voor ernstige tot zeer ernstige gevallen. In het buitenland zijn de bedragen met name voor ernstig letsel flink gestegen. In Duitsland zelfs verdubbeld. Het hoogst toegewezen bedrag in Duitsland is € 500.000,=. Ook in landen als Frankrijk, Engeland, Schotland en Italië ligt het smartengeld ver boven de norm van Nederland. Alleen al kijkend naar het buitenland zien we dus grote verschillen die niet te verantwoorden zijn gelet op de eenwording van Europa.
Waarom stagneert de hoogte van het smartengeld in Nederland?
Het hoogste bedrag dat is toegekend is dus € 150.000,= in 2007. In al die jaren is zelfs de geldontwaarding niet meegenomen in de toegekende bedragen. Mogelijk dat dit komt omdat bij de begroting van smartengeld gekeken moet worden naar toegekende bedragen in vergelijkbare gevallen [die dus verzameld zijn in het ‘ANWB smartengeldboek’]. Op deze manier komt er echter nooit verandering in ons smartengeld.
Toekomst
Het huidige niveau doet absoluut geen recht aan de grote symbolische waarde, die smartengeld voor slachtoffers heeft. Daarnaast blijkt in de praktijk dat de niet door de verzekeraar erkende schadeposten vaak worden bekostigd uit het smartengeld. Denk bijvoorbeeld aan een gehandicaptenreis die al gauw zo’n € 15.000,= per jaar kost voor enkele weken. Dit wordt meestal betaald van het smartengeld. Het smartengeld wordt dan ook vaak besteed aan veraangenaming van het [gehandicapte] leven.
In samenspraak met de verzekeraars willen de letselschadeadvocaten tot een nieuwe tarieflijst komen, die meer maatwerk levert. Ook de verzekeraars zijn op zich niet tegen een verhoging van het smartengeld. Nu het [gelukkig] slechts om enkele gevallen per jaar gaat wordt ook niemand in onze samenleving armer van een dergelijke verhoging voor ernstige gevallen. Mocht dit überhaupt al een reden zijn om het smartengeld niet te verhogen.
Maar er ligt ook een taak voor de hoogste rechter van Nederland, de Hoge Raad. Het is tijd om te sturen door hogere smartengeld bedragen toe te kennen.
Dit artikel is geplaatst in "De Uitstraling", mei 2013
[post_title] => Smartengeld in Nederland te laag
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => smartengeld-in-nederland-te-laag
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2015-12-23 09:15:12
[post_modified_gmt] => 2015-12-23 09:15:12
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2013/06/04/smartengeld-in-nederland-te-laag/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[6] => WP_Post Object
(
[ID] => 1297
[post_author] => 16
[post_date] => 2013-05-03 00:00:00
[post_date_gmt] => 2013-05-03 00:00:00
[post_content] =>
Iedereen kent uit zijn omgeving wel de medische missers.Ook de media besteedt er nu veel aandacht aan. Zoals de medische missers van een maagchirurg. De omstreden neuroloog die verkeerde diagnoses stelde. Het hoge aantal sterfgevallen in Het Ruwaard van Putten Ziekenhuis. Helaas; de lijst is nog veel langer.
Wat te doen als je slachtoffer wordt van een medische misser?
Per jaar zijn ruim 70.000,00 patiënten in ziekenhuizen het slachtoffer van medische missers. Per jaar overlijden ongeveer 2000 mensen door vermijdbare medische missers in ziekenhuizen. Dat zijn bijna drie maal zoveel doden als in het verkeer vallen.
Hoe ontstaan medische fouten?
De belangrijkste redenen voor de medische missers zijn de hoge werkdruk maar ook de werkprocessen die uiteindelijk zorgen voor missers. Het gaat om menselijke fouten, zoals verkeerde diagnoses, verkeerde behandelingen. Maar ook om organisatorische fouten zoals het niet samenwerken op een afdeling. Dan kan er ook nog veel ellende ontstaan door technische fouten, bijvoorbeeld het gebruik van niet juiste materialen. In het laatste geval kan ook de fabrikant aansprakelijk zijn en is er geen sprake van een medische fout. Zie bijvoorbeeld het proces tegen de fabrikant [PIP] betreffende lekkende borstimplantaten.
Klagen bij het ziekenhuis en/of Inspectie
De gedupeerde kan een klacht indienen bij het betreffende ziekenhuis, ook bij minder ernstige fouten. Dit verloopt echter maar al te vaak stroef. De patiënt krijgt niet het gehele dossier en wordt zelfs vaak tegengewerkt. Dit is dan ook een van de redenen waarom een patiënt zicht tot de Inspectie voor de Gezondheidszorg wendt. De Inspectie houdt toezicht op 40.000,00 instellingen en treft zo nodig maatregelen.
Claim indienen
De patiënt kan het ziekenhuis aansprakelijk stellen en een claim indienen bij het ziekenhuis.
Helaas is het verkrijgen van schadevergoeding niet eenvoudig. Procedures tegen het ziekenhuis zijn vaak langdurig en roepen veel emotie op bij slachtoffers. Voor veel slachtoffers is het te belastend en zij zien dan ook vaak van verdere stappen af.
In het geval van een operatie aan het verkeerde been is de medische fout duidelijk. Maar in veel zaken moet eerst de medische fout aangetoond worden.
De verzekeraar van het ziekenhuis zal zich vaak op het standpunt stellen dat er sprake is van een complicatie en komt dan niet tot een schade vergoeding. Zelfs na erkenning van de medische fout kan er veel discussie ontstaan over de gevolgen en bijbehorende schade. Door het ontmoedigingsbeleid van de verzekeraar duurt het veelal jaren voordat er schadevergoeding wordt verstrekt.
Regeling?
Een Kamermeerderheid wil een regeling waarbij slachtoffers van medische missers voortaan binnen twee jaar moeten worden vergoed. Als ziekenhuizen dat niet doen krijgen ze jaarlijks een boete van 10% van het bedrag waar het slachtoffer recht op heeft.
Wellicht dat dit de verzekeraars van ziekenhuizen wel tot snel en rechtvaardig handelen dwingt
Medisch Tuchtrecht
De patiënt of nabestaande kan zich ook wenden tot het medisch tuchtcollege. Deze procedure is niet gericht op schadevergoeding. Het tuchtcollege zal alleen beoordelen of iemand voldoet aan de eisen die men aan hem kan stellen als medisch hulpverlener. Een tuchtcollege kan waarschuwingen geven en boetes opleggen. Maar kan ook een tijdelijk of permanent verbod om het beroep uit te oefenen opleggen.
Patiënten vinden echter vaak eerlijkheid en begrip van de hulpverlener belangrijk. Patiënten zitten veelal niet te wachten op lange procedures maar vinden excuses al vaak voldoende. Dit gebeurt helaas te weinig, waardoor mogelijk onnodige procedures plaats vinden. Uit onderzoek van de consumentenbond blijkt dat minder dan 1 op de 10 artsen zelf toegeeft dat hij of zij fout zat. Dit kan liggen aan de verstikkende hiërarchie en mogelijke arrogantie maar ook aan de rol van de verzekeraar.
Tot slot
Gelet op de meldingen gaat er nog veel mis in de gezondheidszorg. Tot op zekere hoogte is dit ook niet te vermijden. Waar mensen werken worden fouten gemaakt. Maar dat er niet gezorgd wordt voor begrip en duidelijkheid voor de patiënt over wat is fout gegaan is onbegrijpelijk.
dit artikel is geplaatst in "De Uitstraling", april 2013
[post_title] => Medische fout en dan?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => medische-fout-en-dan
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2015-12-23 09:16:42
[post_modified_gmt] => 2015-12-23 09:16:42
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2013/05/03/medische-fout-en-dan/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[7] => WP_Post Object
(
[ID] => 1331
[post_author] => 26
[post_date] => 2013-03-12 00:00:00
[post_date_gmt] => 2013-03-12 00:00:00
[post_content] => 
In deze zaak hebben partijen hun relatie beëindigd. Zij hebben samen een kind. De vader heeft zijn zoon erkend. Ook heeft hij het gezag over hem. Na het verbreken van de relatie hebben partijen afgesproken dat een omgangsregeling zou gelden tussen de vader en zijn zoon van één weekend per 14 dagen. De omgangsregeling verliep goed tot het moment waarop de zoon niet meer naar zijn vader wilde gaan. De moeder heeft hierop een verzoekschrift ingediend bij de rechtbank, waarin zij de rechter verzoekt om de omgangsregeling tussen de vader en zijn zoon te schorsen dan wel te ontzeggen. De rechtbank heeft een onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming nodig om meer informatie te krijgen. In een rapport adviseert de Raad de rechtbank om de omgang tussen vader en zoon voor een jaar te schorsen. De rechtbank neemt het advies van de Raad voor de Kinderbescherming over en oordeelt dat de vader en zijn zoon voor de duur van een jaar elkaar niet mogen zien. De vader is het niet eens met de beslissing van de rechtbank en vecht de uitspraak aan bij het gerechtshof.
Het gerechtshof overweegt dat als uitgangspunt moet worden genomen dat de met het gezag be-klede ouder recht heeft op een zorgregeling met zijn kind, omdat het zorgen voor een kind een wezenlijk onderdeel uitmaakt van het ouderlijk gezag. Toch kan in sommige situaties het belang van het kind vereisen dat een ouder tijdelijk wordt verboden om contact met een kind te hebben. Ook is het mogelijk dat een ouder het recht op omgang kan worden ontzegd, als de omgang in strijd is met zwaarwegende belangen van het kind. Echter, een zodanige beslissing is aan te merken als een inbreuk op het privéleven en het familie- en gezinsleven zoals bedoeld in artikel 8 EVRM. Oftewel, dit soort beslissingen kunnen niet zomaar worden genomen door de rechter en moeten uitgebreid worden gemotiveerd.
Het gerechtshof oordeelt dat de beslissing van de rechtbank in stand blijft en vindt dat de vader een jaar lang geen recht op omgang heeft met zijn zoon. Hoe komt het gerechtshof tot dit oordeel? Tijdens het onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming is bij de zoon de diagnose PDD-NOS vastgesteld. De moeder heeft na de procedure bij de rechtbank talloze maatregelen genomen ten behoeve van de ontwikkeling van de zoon. Zo heeft moeder op eigen initiatief zich gewend tot hulpinstanties, zodat zij leert omgaan met de gestelde diagnose. Dit in tegenstelling tot de vader. Hij heeft geen aantoonbare maatregelen genomen om meer inzicht te krijgen in de belevingswereld van zijn zoon.
Het gerechtshof is van oordeel dat de vader pas omgang kan hebben met zijn zoon als hij meer inzicht heeft gekregen in de zeer ernstige problematiek van zijn zoon. Het gerechtshof vindt dat vader eerst in staat moet zijn om zijn zoon te benaderen op een wijze die in het belang van zijn zoon is. Pas wanneer vader uit eigen beweging hulp zoekt om te leren omgaan met een kind met PDD NOS kan worden onderzocht of alsnog een omgangsregeling tussen de vader en het kind mogelijk is. Een zorgregeling tussen de vader en zijn zoon is onder de aanwezige omstandigheden in strijd met de zwaarwegende belangen van het kind, aldus het gerechtshof.
Als het aankomt op een afweging van de belangen van alle betrokkenen bij omgang prevaleren uiteindelijk de belangen van het kind. De rechter kan het recht op omgang ontzeggen indien de omgang ernstig nadeel oplevert voor de geestelijke of lichamelijke ontwikkeling van het kind, de ouder kennelijk ongeschikt of kennelijk niet in staat moet worden geacht tot omgang, dat het kind tot 12 jaar of ouder ernstige bezwaren tegen de omgang met zijn ouder heeft of omgang anderszins in strijd is met zwaarwegende belangen van het kind. Kortom, als een rechter tot de conclusie komt dat ontzegging van de omgang in het belang van een kind is gelden er zware motiveringseisen. Het uitgangspunt is dat een ouder omgang dient te hebben met zijn kind.
dit artikel is geplaatst in "De Uitstraling", maart 2013
[post_title] => Vader mag zoon jaar lang niet zien
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => vader-mag-zoon-jaar-lang-niet-zien
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2021-12-23 12:01:08
[post_modified_gmt] => 2021-12-23 11:01:08
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2013/03/12/vader-mag-zoon-jaar-lang-niet-zien/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[8] => WP_Post Object
(
[ID] => 1241
[post_author] => 16
[post_date] => 2012-11-26 00:00:00
[post_date_gmt] => 2012-11-26 00:00:00
[post_content] =>
Veel mensen die vroeger met asbest hebben gewerkt of op een andere wijze zijn blootgesteld aan asbest hebben een grote kans ziek te worden. Sinds 1993 is het verboden om met asbest te werken. Vaak wordt men pas ziek na tientallen jaren. Is de schade dan nog te verhalen?
Asbestziekten
Mensen die vroeger met asbest hebben gewerkt hebben de zeer kleine asbestvezels ingeademd. Zij lopen de kans een ernstige longaandoening zoals mesothelioom, asbestose of longkanker op te lopen. De vezels kunnen tot diep in de blaasjes van de longen doordringen. Soms kan het wel 40 jaar duren voor de ziekte zich openbaart.
Verjaring van de vordering
In Nederland kennen we een verjaringstermijn van 5 jaar. Dit betekent dat een vordering tot vergoeding van schade niet meer mogelijk is na 5 jaar. De termijn gaat in op het moment dat slachtoffer met schade en aansprakelijke persoon bekend is geworden. Dit houdt in dat het slachtoffer de schade bij zijn [oud] werkgever of aansprakelijk bedrijf kan vorderen tot 5 jaar nadat hij ziek is geworden.
Verjaring 30 jaar
We kennen echter ook een algemene verjaringstermijn van 30 jaar; 30 jaar nadat de omstandigheden die tot schade hebben geleid verjaart de vordering.
Als de ziekte zich dus pas openbaart na 30 jaar is de vordering verjaard. Als er echter bijzondere omstandigheden zijn kan de rechter de geldende verjaringstermijn van 30 jaar doorbreken. Dit betreft uitzonderlijke gevallen.
Voormalig werkgever aanspreken
Vaak is het moeilijk om de [oud] werkgever te achterhalen. Als deze wel bekend is, is het van belang om deze zo spoedig mogelijk aan te spreken. Het slachtoffer hoeft alleen maar aan te tonen dat hij tijdens zijn werkzaamheden is blootgesteld aan asbest en een asbestziekte heeft opgelopen. Mesotholioom [longvlieskanker] kan alleen zijn veroorzaakt door asbest.
Het is vervolgens aan de [oud] werkgever om aan te tonen dat de ziekte niet het gevolg is van blootstelling op het werk. Ook moet hij aantonen dat hij aan zijn zorgplicht heeft voldaan. Juridisch betekent dit o.a. dat ook vóór 1993 een asbestverwerkingsbedrijf voorzorgsmaatregelen had moeten nemen. Immers de gevaren van asbest waren al vóór 1993 algemeen bekend.
Schadevergoeding van de overheid
Wellicht bestaat de oud werkgever niet meer. Ook kan het zijn dat de zaak is verjaard. Een schadevergoeding is dan niet meer aan de orde. In dat geval komt de overheid tegemoet en verstrekt in het voorkomende geval een eenmalige uitkering van ongeveer € 17.000,00.
Voorschot op schadevergoeding
Het onderzoek op het recht van een schadevergoeding vergt zeer veel tijd. Vaak is het slachtoffer al overleden en volgt er dan pas een uitkering. De overheid verstrekt daarom een voorschot van ongeveer € 17.000,00 op de schadevergoeding. Als de werkgever[of diens verzekeraar] uiteindelijk tot het vergoeden van de schade overgaat moet het voorschot worden terugbetaald aan de overheid. Als er onverhoopt geen uitkering volgt van de [oud]werkgever hoeft het voorschot niet te worden terugbetaald. Het voorschot is immers gelijk aan de eenmalige uitkering van de overheid.
Huisgenoten slachtoffer asbest
Ook huisgenoten kunnen schadevergoeding vorderen. Het kan immers zo zijn dat zij ziek zijn geworden van asbestvezels die via de kleding van de werknemer in het huis gaat rondzwerven en wordt ingeademd door de huisgenoten.
Nieuwe gevallen
In het verleden werd in de bouw veel asbest gebruikt. Asbest in gebonden vorm is niet gevaarlijk. Echter gebouwen waar asbest in zit kunnen beschadigd raken waardoor asbestdeeltjes in de omgeving vrijkomen. De gezondheidsrisico’s zijn dan wel aanzienlijk. Het is van belang dat de vaststelling van asbest in gebouwen en de sloop op verantwoorde manier gebeurt.
Ook gelet op het feit dat je mogelijk pas na 30 a 40 jaar ziek wordt zijn er nu nog steeds mensen die van de een op de andere dag de ziekte krijgen.
Helaas krijgen nog steeds teveel mensen een asbestziekte ondanks het verbod op verwerking van asbest. De nasleep is massaal en betreurenswaardig.
Dit artikel is geplaatst in "De Uitstraling" d.d. 26 november 2012
[post_title] => Asbestziekten; schade nog te claimen na zoveel jaar?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => asbestziekten-schade-nog-te-claimen-na-zoveel-jaar
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2016-06-22 06:52:41
[post_modified_gmt] => 2016-06-22 04:52:41
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2012/11/26/asbestziekten-schade-nog-te-claimen-na-zoveel-jaar/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[9] => WP_Post Object
(
[ID] => 1273
[post_author] => 26
[post_date] => 2012-11-12 00:00:00
[post_date_gmt] => 2012-11-12 00:00:00
[post_content] =>
Voor met name veel ondernemers is een van de belangrijkste redenen om huwelijkse voorwaarden te maken, het gezin te beschermen tegen een eventueel faillissement. De bedoeling is ondermeer dat de echtelijke woning wordt veiliggesteld. Bij huwelijkse voorwaarden wordt dan de echtelijke woning op naam van de niet-ondernemende partner gesteld. Het Gerechtshof in Arnhem heeft vorig jaar een uitspraak gedaan waaruit blijkt dat huwelijkse voorwaarden niet voldoende zijn.
Wat is er gebeurd?
Man en vrouw zijn in 2000 gehuwd en hebben huwelijks voorwaarden gemaakt. Voor het huwelijk had mevrouw een appartement gekocht waarop een hypotheek rustte. Tijdens het huwelijk heeft de vrouw het appartement verkocht. Vervolgens heeft zij een woning gekocht welke woning de echtelijke woning is geworden. Voor de aankoop van de woning is de overwaarde van het appartement gebruikt en is er een extra hypotheek opgenomen waarvoor zowel meneer als mevrouw hoofdelijk aansprakelijk zijn.
De man had een onderneming welke onderneming in 2008 failliet is verklaard.
De curator is vervolgens een procedure bij de rechtbank gestart tegen de vrouw, en heeft de rechtbank verzocht te bepalen dat de echtelijke woning in de failliete boedel zou vallen. Hierdoor kan dan de curator de woning verkopen en met de opbrengst, na aflossing van de hypotheek, de crediteuren van de failliet voldoen. Ook heeft de curator de rechtbank verzocht om te bepalen dat het gezin per omgaande de woning dient te ontruimen.
De curator stelt dat de lasten van de woning niet alleen met privégeld van de vrouw zijn betaald en derhalve valt de woning in de failliete boedel. De vrouw heeft uiteraard verweer gevoerd.
Over het algemeen is het niet bijzonder lastig om te bewijzen wie de eigendom van de woning heeft. Meestal blijkt dit uit de akte van levering en/of uit het kadaster.
Daarnaast diende de vrouw te bewijzen dat zij de woning geheel met eigen middelen heeft betaald, hetgeen een zeer lastige opgave bleek.
Na de procedure bij de rechtbank, die de curator gelijk heeft gegeven heeft het Gerechtshof bepaald dat nu in dit geval de vrouw niet kon bewijzen dat de lasten van de woning geheel door haar met eigen middelen zijn gefinancierd, de woning in de failliete boedel valt.
NIEUW SINDS 1 JANUARI 2012:
Wetswijziging 1 januari 2012 voor meer dan de helft met eigen middelen gefinancierd.
Naar aanleiding van de wijziging van het huwelijksvermogensrecht per 1 januari 2012 is de Faillissementswet ook gewijzigd. Als gevolg van deze wijziging hoeft de niet-failliete partner niet meer te bewijzen dat hij/zij de woning geheel, maar “slechts” voor meer dan de helft met eigen middelen heeft betaald.
In de praktijk betekent dit dat de niet-failliete partner moet bewijzen dat de hij/zij de rentelasten en voor zover van toepassing, de aflossingen van de echtelijke woning voor meer dan de helft heeft betaald. Dit kan op grond van de Faillissementswet alleen maar worden aangetoond met schriftelijke bewijzen en dus niet met bijvoorbeeld getuigenverklaringen.
Als de niet-failliete partner er niet in slaagt te bewijzen dat alleen hij/zij de eigendom van de woning heeft en dat hij/zij de woning voor meer dan de helft met privé middelen heeft betaald, valt de woning in de failliete boedel. De niet-failliete partner kan de woning dan niet terugnemen. Het enige wat de niet-failliete echtgenoot nog heeft is dan een persoonlijke vordering op de failliete echtgenoot. Die vordering bestaat uit al hetgeen hij/zij heeft besteed aan eigen middelen in de echtelijke woning. Deze vordering kan hij/zij dan wel indienen bij de curator maar in de meeste gevallen blijft hij/zij dan met lege handen achter.
Enkel huwelijkse voorwaarden waarin de echtelijke woning op naam van de niet-ondernemende partner wordt gesteld is dus onvoldoende om deze woning buiten de boedel te houden indien een van de echtgenoten failleert. Wel kunnen de risico’s voorafgaande aan een faillissement worden beperkt. In ieder geval moeten de ondernemer en de partner huwelijkse voorwaarden overeenkomen, eventueel zelfs nadat zij zijn gehuwd.
Het bizarre is, dat bijna niemand dit weet terwijl het bijna iedereen aangaat!
Dit artikel is geplaatst in "De Uitstraling" d.d. 29 oktober 2012.
[post_title] => Huwelijkse voorwaarden; Mij kan niets gebeuren! Of toch wel?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => huwelijkse-voorwaarden-mij-kan-niets-gebeuren-of-toch-wel
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2019-08-14 15:33:37
[post_modified_gmt] => 2019-08-14 13:33:37
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2012/11/12/huwelijkse-voorwaarden-mij-kan-niets-gebeuren-of-toch-wel/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
)
[post_count] => 10
[current_post] => -1
[before_loop] => 1
[in_the_loop] =>
[post] => WP_Post Object
(
[ID] => 1269
[post_author] => 26
[post_date] => 2013-09-30 00:00:00
[post_date_gmt] => 2013-09-30 00:00:00
[post_content] =>
Het is me al jaren een doorn in het oog, en nu vind ik dat er maar eens iets moet gebeuren. Protest! Actie! Advocaten verzet u!
Het is onbegrijpelijk dat er sinds 1857 nog geen enkele advocaat is opgestaan tegen de belediging die ons beroep elke dag tergt. In die dagen bedacht een uitvinder een drankje, gemaakt van room, eierdooier en brandewijn, dat hij onpasselijk 'advocaat' noemde. Het gele druipsel stopte hij in een misvormde fles en sindsdien is advocaat een welkome lekkernij voor bejaarden, die het tijdens de wekelijkse bingo kwijlend met een lepeltje naar binnen spatelen. En sommigen scheppen er dan ook nog genoegen in de traditionele bef van de advocaat te onteren door er betekenisvol een gulle toef slagroom overheen te mikken. Een hele beroepsgroep wordt op deze manier slachtoffer door de vergelijking met dit liederlijk eieraftreksel.
Te vaak heb ik al moeten horen dat ik helemaal niet in een fles pas, als ik vertelde dat ik het nobele beroep van advocaat uitoefen. Te vaak ben ik al vergeleken met een zwarte kip, wanneer ik mijn professie onthulde. En dat terwijl de zwarte kip echt bestaat en in Aziatische landen libidoverhogende krachten krijgt toegedicht. Hoezo trouwens 'zwarte kip' als merk kiezen voor de verkoop van advocaat? Alsof enige juiste vergelijking op zou gaan. Het enige wat advocaten zwart mogen doen is koffie drinken en een zwarte toga dragen voorzien van een sierlijke witte bef. Maar dat geeft geen enkele rechtvaardiging het beroep van advocaat dan maar belachelijk te maken door onder het label zwarte kip het 'drankje' advocaat op de markt te brengen. Een product dat als drank verkocht wordt, maar dat paradoxaal genoeg helemaal niet gedronken kan worden, vanwege de veel te hoge viscositeit van het spul. Alsof advocaten zo tegendraads zijn en nooit willen bewegen als dat van hen gevraagd wordt. Een vergelijking die andermaal onze eer bezoedelt.
Het moet dus stoppen. Joden, negers en zigeuners gingen ons voor in hun strijd voor de ban van beledigende producten en nu moet het ook maar eens afgelopen zijn met advocaat. Noem het gele goedje voor mijn part notaris, deurwaarder, rechter of accountant. Laat die beroepsgroepen maar gebukt gaan onder het smakeloze eierimago, maar hou op met de belediging van advocaten. Steun mijn protest en zegt het voort!
Dit artikel is gepubliceerd in de "Regio-Business Midden-Brabant" in september/oktober 2013
Marc Heuvelmans
[post_title] => Hoezo, met slagroom?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => hoezo-met-slagroom
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2019-07-25 10:28:45
[post_modified_gmt] => 2019-07-25 08:28:45
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => http://bgadvocaten.nl/2013/09/30/hoezo-met-slagroom/
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[comment_count] => 0
[current_comment] => -1
[found_posts] => 165
[max_num_pages] => 17
[max_num_comment_pages] => 0
[is_single] =>
[is_preview] =>
[is_page] =>
[is_archive] => 1
[is_date] =>
[is_year] =>
[is_month] =>
[is_day] =>
[is_time] =>
[is_author] =>
[is_category] =>
[is_tag] =>
[is_tax] => 1
[is_search] =>
[is_feed] =>
[is_comment_feed] =>
[is_trackback] =>
[is_home] =>
[is_privacy_policy] =>
[is_404] =>
[is_embed] =>
[is_paged] => 1
[is_admin] =>
[is_attachment] =>
[is_singular] =>
[is_robots] =>
[is_favicon] =>
[is_posts_page] =>
[is_post_type_archive] =>
[query_vars_hash:WP_Query:private] => ddd028ddf17539295d48efa682ba3144
[query_vars_changed:WP_Query:private] =>
[thumbnails_cached] =>
[allow_query_attachment_by_filename:protected] =>
[stopwords:WP_Query:private] =>
[compat_fields:WP_Query:private] => Array
(
[0] => query_vars_hash
[1] => query_vars_changed
)
[compat_methods:WP_Query:private] => Array
(
[0] => init_query_flags
[1] => parse_tax_query
)
[tribe_is_event] =>
[tribe_is_multi_posttype] =>
[tribe_is_event_category] =>
[tribe_is_event_venue] =>
[tribe_is_event_organizer] =>
[tribe_is_event_query] =>
[tribe_is_past] =>
[tribe_controller] => Tribe\Events\Views\V2\Query\Event_Query_Controller Object
(
[filtering_query:Tribe\Events\Views\V2\Query\Event_Query_Controller:private] => WP_Query Object
*RECURSION*
)
)
