Blog van medewerkers
[post_title] => Loonstop wegens niet-werken door corona
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => loonstop-wegens-niet-werken-door-corona
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2023-06-14 11:33:49
[post_modified_gmt] => 2023-06-14 09:33:49
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=21417
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[2] => WP_Post Object
(
[ID] => 21408
[post_author] => 16
[post_date] => 2020-08-05 09:30:14
[post_date_gmt] => 2020-08-05 07:30:14
[post_content] => Als de arts gebruik maakt van een ongeschikte hulpzaak dan wordt dit toegerekend aan de arts en het ziekenhuis tenzij dit onredelijk zou zijn.
Uit de wet blijkt de risicoaansprakelijkheid voor het gebruik van gebrekkige medische hulpmiddelen van de hulpverlener, artikel 6:77 BW ;
“Wordt bij de uitvoering van een verbintenis gebruik gemaakt van een zaak die daartoe ongeschikt is, dan wordt de tekortkoming die daardoor ontstaat de schuldenaar toegerekend, tenzij dit, gelet op inhoud en strekking van de rechtshandeling waaruit de verbintenis voortspruit, de in het verkeer geldende opvattingen en de overige omstandigheden van het geval, onredelijk zou zijn.”
Tussen patiënt en hulpverlener is sprake van een geneeskundige behandelingsovereenkomst. Op grond hiervan kan de patiënt de hulpverlener en ziekenhuis aanspreken als er sprake is van een tekortkoming in de uitvoering van de behandelingsovereenkomst.
Artsen en ziekenhuizen worden dan ook met regelmaat aangesproken voor schade ontstaan door het gebruik van een ongeschikt hulpmiddel.
De uitspraken van de lagere rechtspraak laat echter vele uitkomsten zien.
In de literatuur wordt al geruime tijd bepleit dat voor artsen en/of ziekenhuizen een [risico] aansprakelijkheid bestaat voor productfalen van medische hulpzaken, mede gelet op artikel 6:77 BW. Deze risico aansprakelijkheid is in het belang van de patiënt die schade lijdt door het gebruik van een ongeschikt hulpmiddel. Dit maakt nl. het verhaal van de schade eenvoudiger voor het slachtoffer. Het slachtoffer zou zich anders moeten wenden tot de producent.
De Hoge Raad gaat hier echter niet in mee.
Zij heeft zich onlangs gebogen over dit vraagstuk in twee zaken.
- Het ging om grootschalige en ernstige fraude.
- De hulpverlener had daardoor geen grotere deskundigheid over de hulpzaken.
- Het aannemen van aansprakelijkheid tot een grote hoeveelheid omvangrijke schadeclaims terwijl de hulpverlener slechts een beperkte verzekering kan afsluiten.
- De hulpverlener kan de schade niet verhalen op de producent nu deze failliet is.
Conclusie
Uit deze arresten blijkt dat art. 6:77 BW slechts een beperkte omvang heeft. Je kan niet meer echt van een risico aansprakelijkheid spreken voor de arts en het ziekenhuis voor het gebruik van ongeschikte medische hulpzaken. Het enkele feit dat het medisch hulpmiddel op grond van naderhand opgekomen medische inzichten ongeschikt wordt bevonden, brengt niet mee dat het gebruik van de zaak als een tekortkoming moet worden aangemerkt. Ook de toerekenbaarheid wordt niet snel aangenomen. Dit betekent dat de patiënten die een dergelijke kwestie overkomt veelal de producent aansprakelijk moeten stellen. In het geval van faillissement van de producent blijft de patiënt helaas met lege handen staan. Volledige uitspraken: ECLI:NL:HR:2020:1090 ECLI:NL:HR:2020:1082 [post_title] => Hoge Raad: arts niet aansprakelijk voor gebruik ongeschikte medische hulpzaak [post_excerpt] => [post_status] => publish [comment_status] => open [ping_status] => open [post_password] => [post_name] => hoge-raad-arts-niet-aansprakelijk-voor-het-gebruik-van-een-ongeschikte-medische-hulpzaak [to_ping] => [pinged] => [post_modified] => 2020-08-05 09:53:27 [post_modified_gmt] => 2020-08-05 07:53:27 [post_content_filtered] => [post_parent] => 0 [guid] => https://bg.legal/?p=21408 [menu_order] => 0 [post_type] => post [post_mime_type] => [comment_count] => 0 [filter] => raw ) [3] => WP_Post Object ( [ID] => 21366 [post_author] => 26 [post_date] => 2020-07-30 15:07:45 [post_date_gmt] => 2020-07-30 13:07:45 [post_content] => Onbezorgd op vakantie in het buitenland; een zorg voor werkgevers. Want wie draait op voor de loonkosten als u ziek wordt of in thuis-quarantaine moet? Marlies Hol geeft uitleg. Een vakantie in tijden van corona leidt tot arbeidsrechtelijke vragen over - met name - het doorbetalen van loon. Er geldt sinds kort een negatief reisadvies voor onder andere Kroatië en Antwerpen. Bij een negatief reisadvies geldt het dringende advies om na terugkomst veertien dagen in thuis-quarantaine te gaan. Geen probleem voor een werknemer die thuis kan werken, maar voor veel beroepen is thuiswerken geen mogelijkheid. Binnen de zorg, horeca, retail en onderwijs (om een paar sectoren te noemen) kunnen de meeste functies niet thuis worden uitgeoefend. Deze werknemers verrichten dan geen arbeid en de vraag rijst of zij wel recht hebben op loon.
Begin dit jaar is de hoofdregel: ‘geen arbeid, geen loon’, gewijzigd naar ‘geen arbeid, wél loon, tenzij het niet verrichten van de arbeid voor rekening van de werknemer moet komen’. Met andere woorden: een werkgever is, ook als de werknemer geen arbeid verricht, gehouden loon te betalen. Daarmee is de bewijslast verlegd van werknemer naar werkgever. Het is aan de werkgever om duidelijk te maken dat het niet-werken voor rekening van de werknemer komt. Een nuanceverschil dat vooral voor advocaten en juristen belangrijk lijkt, maar waarover in de praktijk steeds meer vragen worden gesteld.
Thuis-quarantaine
De werkgever moet het loon voldoen, tenzij hij bewijst dat het niet verrichten van de arbeid voor rekening van de werknemer behoort te komen. Een werkgever moet een goede reden hebben om het loon niet te betalen. Het niet verrichten van arbeid door thuis-quarantaine komt daarmee in beginsel voor rekening van werkgever, tenzij hij kan aantonen dat de verplichte thuis-quarantaine voor rekening van de werknemer komt. Dat is naar mijn mening het geval als een werknemer tóch op vakantie gaat naar een land met een negatief reisadvies. De werknemer is zich er dan namelijk van bewust dat bij terugkomst een dringend advies tot thuis-quarantaine geldt. Een dringend advies is weliswaar niet hetzelfde als een absolute verplichting, maar van de werknemer mag worden verwacht dat het advies wordt opgevolgd om verspreiding van het coronavirus te voorkomen.Risico
Een werknemer die op vakantie is in een land met code geel (relatief veilig), neemt geen bewust risico. Als het reisadvies van de vakantiebestemming ineens oranje kleurt, komt datzelfde dringende advies om thuis te blijven niet voor rekening van de werknemer. De werknemer hoefde namelijk niet op voorhand rekening te houden met dat risico.Maatregelen
Naast een vakantie in het buitenland worstelen werkgevers met andere situaties. Een werknemer zit vast in het buitenland door corona. Een werknemer houdt zich niet aan de voorzorgsmaatregelen die op kantoor zijn getroffen. Een werknemer weigert naar kantoor te komen vanwege corona. Het is belangrijk werknemers te informeren over de getroffen maatregelen en te verzoeken rekening te houden met de door de Rijksoverheid gegeven adviezen. Maak concrete vragen of zorgen bespreekbaar en leg dat vast. Mogelijk hoeft u daardoor in bepaalde situaties het loon van een werknemer niet door te betalen.Wat kunnen wij voor u betekenen?
Wenst u advies bij het opstellen van beleid voor uw organisatie of heeft u een probleem met een werknemer? Neem dan contact op met Marlies Hol via hol@bg.legal. mr. Marlies Hol, juridisch medewerker arbeidsrecht
[post_title] => Vakantie in tijden van corona leidt tot arbeidsrechtelijke vragen
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => vakantie-in-tijden-van-corona-leidt-tot-arbeidsrechtelijke-vragen
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2020-07-30 15:31:56
[post_modified_gmt] => 2020-07-30 13:31:56
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=21366
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[4] => WP_Post Object
(
[ID] => 21355
[post_author] => 26
[post_date] => 2020-07-30 14:31:23
[post_date_gmt] => 2020-07-30 12:31:23
[post_content] => In de praktijk horen we het vaak: als er zeven verschillen zijn tussen mijn product en het product van een ander, kan er geen sprake zijn van auteursrechtinbreuk. 
Casus
In een recente zaak tussen Home Fashion Group (hierna: HFG) en Maison Du Monde (hierna: MDM) was het volgende aan de hand. HFG was van mening dat MDM inbreuk maakte op haar Livorno stoel met de zogenaamde Luna stoel. De totaalindruk van de Luna stoel zou teveel overeen komen met die van de Livorno stoel. De overeenstemming zou het gevolg zijn van overname van de kenmerkende, auteursrechtelijke beschermde trekken, althans de combinatie daarvan. MDM zou alle creatieve elementen van de Livorno stoel hebben overgenomen.
MDM verweerde zich door te stellen dat de Livorno stoel niet voldoet aan de vereisten die gelden voor auteursrechtelijke bescherming. De stoel had namelijk Actiepunten
- U had tot 1 februari 2020 de tijd om werknemers met een 0-urencontract een contract met een vaste arbeidsomvang aanbieden. Heeft u dat niet gedaan? Dan heeft uw werknemer mogelijk een loonvordering. Heeft u een contract met een vaste urenomvang aangeboden, maar wenste uw werknemer zijn/haar 0-urencontract te behouden? Dan is er niks aan de hand. Zorg wel dat u dat schriftelijke bevestigt aan uw werknemer én biedt het volgend jaar opnieuw aan.
- U had tot 1 april 2020 om in uw loonadministratie voor iedere werknemer op te nemen of zij een vast of tijdelijk contract hebben. Heeft u dat niet gedaan? Dan loopt u het risico dat u ook voor werknemers met een vast contract een hoge WW-premie verschuldigd bent. Tip: noteer op de loonstrook van werknemers of er sprake is van een vast of tijdelijk contract.
Aandachtspunten
- U kan, tenzij de toepasselijke cao anders bepaalt, drie tijdelijke contracten in maximaal drie jaar aangaan met een werknemer. Voorheen konden tijdelijke contracten slechts worden verlengd tot maximaal twee jaar.
- Vanaf 1 januari 2020 heeft een werknemer recht op de transitievergoeding bij ontslag vanaf de eerste werkdag. Dat geldt ook voor werknemers die al vóór 1 januari 2021 in dienst waren. Deze vergoeding is niet verschuldigd als uw werknemer zelf opzegt.
- Heeft u oproepkrachten in dienst die minder dan twaalf maanden voor u werken? Sinds 2020 moet u oproepkrachten minstens vier dagen van te voren oproepen. Als de werkgever binnen vier dagen afzegt, heeft de werknemer recht op loon over de uren waarop hij was opgeroepen.
- Vanaf 2021 hebben payrollkrachten recht op een adequate pensioenregeling. Het payrollbedrijf kan een eigen pensioenregeling treffen of de payrollkrachten kunnen meedoen met de pensioenregeling van de inlener waar zij werken.
- Twijfelt u om een werknemer te ontslaan? Vanaf 2021 kent het arbeidsrecht een nieuwe ontslaggrond, de ‘I-grond’ (cumulatiegrond). Marlies Hol schreef daar over in dit artikel.
[post_title] => Reminder actie- en aandachtspunten WAB
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => reminder-actie-en-aandachtspunten-wab
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2021-12-22 16:42:49
[post_modified_gmt] => 2021-12-22 15:42:49
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=21320
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[6] => WP_Post Object
(
[ID] => 21313
[post_author] => 26
[post_date] => 2020-07-28 10:32:29
[post_date_gmt] => 2020-07-28 08:32:29
[post_content] => 27 jaar in dienst bij KLM Catering en ontslagen na drinken flesje water. 1,5 jaar in dienst bij de Action en ontslagen door het wegnemen van een plastic tasje van 3 cent. Beide medewerkers vechten het ontslag aan. Waar ligt de grens voor een rechtsgeldig ontslag op staande voet? Marlies Hol licht toe wat de uitkomsten van deze zaken zijn.
Stelen van de baas leidt vrijwel altijd tot een ontslag op staande voet. Je kan daarbij denken aan het weghalen van geld uit de kassa. Maar hoe zit dat bij het nemen van een hap uit een donut die over de datum is, het pakken van een handje chips uit een (al opengescheurde) zak of het proberen van een gratis tester? In de praktijk heeft Marlies zaken meegemaakt waarin een werknemer een (over de datum) broodsalade niet aansloeg op de kassa of een slokje uit een flesje water nam toen hij zich onwel voelde. Wanneer kan een werkgever overgaan tot een ontslag op staande voet? Wat kan een medewerker inbrengen tegen een ontslag dat om dergelijke redenen wordt gegeven?
In de praktijk voeren winkels veelal een ‘zero-tolerance’ beleid. In dat beleid staat dat diefstal van artikelen , zelfs met een zeer geringe of verwaarloosbare waarde, leidt tot ontslag op staande voet. Veelal houdt dat ontslag in een procedure bij de rechtbank stand.
Deze maand zijn er twee uitspraken gedaan over zogenoemde bagatelzaken (kleine, verwaarloosbare zaken) waarin medewerkers op staande voet zijn ontslagen. Opmerkelijk is dat beide zaken veel overeenkomsten vertonen, maar de uitkomst totaal anders is. Deze uitspraken bespreekt Marlies hieronder.
Het toe-eigenen van een flesje water door een cateringmedewerker van KLM (ECLI:NL:RBNHO:2020:4242)
De 53-jarige man werkte sinds 1994 als productiemedewerker bij KLM Catering. De medewerker goot de inhoud van een flesje water over in zijn bidon. De medewerker is daarvoor op staande voet ontslagen. KLM Catering hanteert een streng zero-tolerance beleid. KLM Catering heeft door dat beleid al vaker met succes een medewerker op staande voet ontslagen voor het toe-eigenen van zaken met een geringe waarde (zoals het flesje water), omdat het vertrouwen door werkgever hierdoor zou zijn weggevallen. De medewerker voert aan dat het flesje reeds was aangebroken en anders werd weggegooid. Verder wijst de medewerker de rechter op zijn langdurige dienstverband, zijn goede functioneren en de ernstige gevolgen die het ontslag voor hem heeft. De rechter oordeelt dat gezien het klemmende karakter van het door werkgever gevoerde beleid de medewerker terecht op staande voet is ontslagen. De persoonlijke omstandigheden van de medewerker doen daar niet aan af. Het ontslag op staande voet blijft dus overeind.Het meenemen van een plastic tasje zonder daarvoor te betalen door een medewerker van de Action (ECLI:NL:RBGEL:2020:3688)
Ook Action voert een streng zero-tolerance beleid waarin is opgenomen dat diefstal leidt tot ontslag op staande voet. De betreffende vulploegmedewerker was sinds 2018 in dienst bij Action. Begin dit jaar heeft deze medewerker 20 regenponcho’s gekocht en afgerekend. De medewerker heeft daarna een plastic tasje gepakt om de poncho’s in te doen. De waarde van het plastic tasje is € 0,03. De medewerker is daarvoor op staande voet ontslagen. De medewerker voert tegen dat ontslag aan dat de waarde van het plastic tasje gering is. Verder wijst de medewerker de rechter op zijn goede functioneren en de ernstige gevolgen die het ontslag voor hem heeft. De rechter oordeelt dat het ontslag op staande voet een te vergaande maatregel is. Daarbij weegt in zware mate mee dat het gaat over een plastic tasje, een vrijwel waardeloos voorwerp, tegenover de vergaande gevolgen voor de medewerker van het ontslag. Action had volgens de rechter andere (minder vergaande) maatregelen kunnen treffen.Kans van slagen?
De gevoerde verweren (geringe waarde producten persoonlijke omstandigheden) zijn in de voornoemde uitspraken nagenoeg gelijk. Een verschil is dat de medewerker bij KLM Catering al 27 jaar in dienst was en de medewerker bij Action pas 1,5 jaar. De lange staat van dienst van de cateringmedewerker levert hem hier helaas niets op. Het is interessant dat in de ene zaak wordt geoordeeld dat het ontslag op staande voet in stand blijft, terwijl het in de andere zaak wordt vernietigd. Procederen door een medewerker in dergelijke zaken kan dus lonen, maar vooralsnog geldt dat bij de meeste bagatelzaken een ontslag op staande voet stand houdt. Voorwaarde is dat het strenge zero-tolerance beleid bekend is bij de werknemer en werkgever het beleid daadwerkelijk handhaaft. Heeft u, als werkgever of werknemer, te maken met een ontslag op staande voet? Neem dan contact op met Marlies Hol. mr. Marlies Hol, juridisch medewerker arbeidsrecht
[post_title] => Waar ligt de grens voor een rechtsgeldig ontslag op staande voet?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => ontslag-op-staande-voet
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2020-07-28 10:34:35
[post_modified_gmt] => 2020-07-28 08:34:35
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=21313
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[7] => WP_Post Object
(
[ID] => 21115
[post_author] => 26
[post_date] => 2020-07-24 08:49:59
[post_date_gmt] => 2020-07-24 06:49:59
[post_content] => Goed bestuur is een belangrijke voorwaarde om goede zorg te kunnen bieden aan patiënten en cliënten. Om die reden hebben de toezichthouders in 2016 samen het kader Goed Bestuur uitgebracht. De meeste zorgorganisaties willen ook 
Handvatten
Om zorgbestuurders en interne toezichthouders te faciliteren en stimuleren hebben de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) en de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) handvatten opgesteld om zich te spiegelen en zich te blijven ontwikkelen. Deze handvatten zijn gebaseerd op adviezen, veldnormen en wetgeving, zoals de Governancecode zorg en de Wkkgz.Rol zorgbestuurder en raad van toezicht
Van zorgbestuurders wordt verwacht dat zij inspraak, tegenspraak en samenspraak organiseren met onder meer de ondernemingsraad, de cliëntenraad en de raad van toezicht. Dit komt ten goede aan de zorg voor patiënten en cliënten. De NZa en IGJ verwachten van raden van toezicht vooral dat deze de maatschappelijke doelstelling van de zorgorganisatie en de positie van de patiënt of cliënt centraal stellen. Hiervoor moet de raad van toezicht zorgen voor eenVernieuwd kader
Het kader Goed Bestuur is aangepast. In het vernieuwde kader zijn de verantwoordelijkheden voor de raad van toezicht aangescherpt en verder verdiept. Hiervoor zijn zes thema’s benoemd:- De raad van toezicht investeert in een eigen toezichtvisie en formuleert doelstellingen en acties;
- De raad van toezicht ziet toe op beheersing van risico’s met aandacht voor gedrag en cultuur;
- De raad van toezicht dient ook het maatschappelijk belang over de grenzen van de eigen organisatie;
- De raad van toezicht zorgt voor zijn eigen diversiteit en vakmanschap;
- De raad van toezicht borgt onafhankelijkheid en voorkomt vermenging van belangen;
- De raad van toezicht ziet toe op transparante en afgewogen besluitvorming en zorgt voor openbare verantwoording.
Wat betekent dit voor de praktijk:
- bij het maken van reclame voor een medisch hulpmiddel (en geneesmiddel) mag gebruik worden gemaakt van onderzoeken waar een ander dan het eigen hulpmiddel is gebruikt, zolang er geen sprake is van misleiding.
- Misleiding kun je voorkomen door in de tekst en inrichting van een reclame-uiting duidelijk te maken dat je geen gelijkwaardigheid van de middelen claimt.
Waar kunnen wij in ondersteunen?
Wij adviseren over de tekst en inrichting van reclame voor geneesmiddelen en medisch hulpmiddelen. Wij treden ook op tegen concurrenten die misleidende reclame maken. Voor meer informatie neem contact op met Jos van der Wijst.
[post_title] => Wanneer is reclame voor medisch hulpmiddel misleidend?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => wanneer-is-reclame-voor-medisch-hulpmiddel-misleidend
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2020-07-21 11:16:14
[post_modified_gmt] => 2020-07-21 09:16:14
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=21273
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[9] => WP_Post Object
(
[ID] => 21271
[post_author] => 43
[post_date] => 2020-07-21 10:11:29
[post_date_gmt] => 2020-07-21 08:11:29
[post_content] => Op 16 juli 2020 heeft het Europese Hof van Justitie het zogenaamde EU-VS Privacy Shield van tafel geveegd. De Europese Commissie en Europese lidstaten riepen het EU-VS Privacy Shield in 2016 in het leven om uitwisseling van persoonsgegevens met de VS te vereenvoudigen. Het Privacy Shield verving de Safe Harbor Privacy Principles, die het Hof in 2015 al naar de prullenbak verwees.
Achtergrond
Een van de doelen van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) is het adequaat beschermen van persoonsgegevens van Europese burgers, ook wanneer deze naar landen buiten de EU worden verzonden. De AVG maakt die doorgifte dan ook slechts in bepaalde gevallen mogelijk. Bijvoorbeeld op basis van een adequaatheidsbesluit. Doorgifte is ook mogelijk als in het ontvangende land passende waarborgen worden geboden, welke onder andere kunnen worden ingevuld doorBeslissing Europees Hof
Het Europese Hof stelt voorop dat als organisaties persoonsgegevens doorgeven aan organisaties in landen buiten de EU, het beschermingsniveau ongeveer gelijkwaardig moet zijn aan dat binnen de EU. Of dit het geval is, is onder andere afhankelijk van de aanwezigheid van passende waarborgen, afdwingbare rechten en effectieve rechtsmiddelen in het ontvangende land. Het Hof geeft daarbij aan dat, wanneer er geen adequaatheidsbesluit ligt, de toezichthouder de doorgifte van persoonsgegevens door een organisatie moetPrivacy Shield
Het Hof gaat vervolgens in op hetWat nu?
Met haar beslissing snijdt het Hof een van de routes voor de doorgifte van persoonsgegevens vanuit de EU aan de VS af. De doorgifte van persoonsgegevens op basis van het Privacy Shield zou dus per direct moeten stoppen. Volgens de website van Privacy Shield gaat het in totaal om 5.378 organisaties die op basis van het EU-VS Privacy Shield persoonsgegevens van EU-burgers ontvangen. Deze beslissing treft onder andere bedrijven zoals Facebook, Google, Snapchat, LinkedIn, Amazon, HP en Samsung. Hoewel het gebruik van MCB’s voor doorgifte buiten de EU in principe mogelijk blijft, moeten de verzender en de ontvanger voorafgaand aan de doorgifte nagaan of het door het Europese Unierecht vereiste beschermingsniveau in het ontvangende land wordt geëerbiedigd. Gelet op het oordeel van het Hof dat er in de VS geen sprake is van een gewaarborgd passend beschermingsniveau, is het maar zeer de vraag of organisaties die onder de Amerikaanse surveillancewetgeving vallen de MCB’s wel kunnen naleven en dus mogen hanteren. Doorgifte van persoonsgegevens aan organisaties in de VS op basis van MCB’s is met deze uitspraak dus ook onzeker geworden.Persoonsgegevens
Amerikaanse organisaties komen echter niet in een vacuüm terecht. Zij vallen in principe terug op artikel 49 AVG. Hierin staan verschillende gronden voor de doorgifte van persoonsgegevens buiten de EU als een adequaatheidsbesluit ontbreekt en MCB’s niet kunnen worden gebruikt. Deze uitspraak stelt organisaties in de VS in dat opzichtDatastromen
Hoewel de absoluut noodzakelijke datastromen vanuit de EU naar de VS vooralsnog door kunnen gaan, is er wel sprake van een aardverschuiving op het gebied van de datastromen vanuit de EU naar de VS. De Amerikaanse overheid steekt vooralsnog haar kop in het zand en houdt het Privacy Shield in stand. Daarbij waarschuwt de Amerikaanse minister van Economische Zaken voor nadelige gevolgen voor transatlantische economische relatie ter waarde van $7,1 biljoen. De Europese Commissie gaf op haar beurt eind juni 2020 al aan bezig te zijn met de modernisatie van MCB’s. Het is nu aan deWat kunnen en moeten organisaties doen?
Voor organisaties is het belangrijk om na te gaan of er persoonsgegevens van Europese burgers worden doorgegeven naar organisaties in Amerika, en zo ja of daarvoor het EU-VS Privacy Shield als grondslag wordt gebruikt. Hiervoor kan naast de eigen administratie ook de website van Privacy Shield worden geraadpleegd. Op die website zijn alle organisaties die gebruik maken van het EU-VS Privacy Shield geregistreerd. Geeft de organisatie inderdaad persoonsgegevens van EU-burgers door aan organisaties in de VS op basis van Privacy Shield, dan moet bekeken worden of het onderliggende contract voorziet in de toepassing van MCB’s in het geval dat Privacy Shield ongeldig zou worden verklaard. Is dit niet het geval, dan moeten er ‘passende beveiligingsmaatregelen’ worden genomen, zoals het alsnog toepassen van MCB’s. Let er daarbij wel op dat het gebruik van MCB’s, gelet op het bovenstaande, niet de perfecte oplossing is. En de doorgifte van persoonsgegevens op basis van artikel 49 AVG levert vaak een onwerkbare situatie op. Het systematisch terugvallen op dit artikel als basis voor de doorgifte van persoonsgegevens buiten Europa lijkt dan ook onwenselijk.Conclusie
Samenvattend is deze uitspraak van het Europese Hof van Justitie een
[post_title] => Europees Hof verwijst EU-VS Privacy Shield naar de prullenbak. En nu?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => europees-hof-verwijst-eu-vs-privacy-shield-naar-de-prullenbak-en-nu
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2020-07-21 16:52:19
[post_modified_gmt] => 2020-07-21 14:52:19
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=21271
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
)
[post_count] => 10
[current_post] => -1
[before_loop] => 1
[in_the_loop] =>
[post] => WP_Post Object
(
[ID] => 21442
[post_author] => 26
[post_date] => 2020-08-10 11:15:52
[post_date_gmt] => 2020-08-10 09:15:52
[post_content] => Sommige zorgverzekeraars hanteren een standaard vergoeding bij restitutiepolissen en wijzen declaraties boven dat bedrag af. In praktijk komt het erop neer dat op die manier ongeveer 95% van de betreffende nota’s worden vergoed. Naar aanleiding hiervan heeft Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) de aanwijzing gegeven om met deze praktijk te stoppen; verzekeraars moeten iedere zorgdeclaratie individueel beoordelen. Zilveren Kruis Zorgverzekeringen N.V. en FBTO Zorgverzekeringen N.V. zijn het hier niet mee eens en maken bezwaar tegen deze aanwijzing.
Het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) heeft geoordeeld dat NZa de aanwijzing terecht heeft opgelegd. Het uitgangspunt bij een restitutiepolis is nu eenmaal dat de verzekeraar de zorgnota volledig vergoedt. De wet geeft hem wel de mogelijkheid om de vergoeding van een niet markconforme zorgnota (deels) te weigeren. Zorgverzekeraars mogen bij een restitutieverzekering dus een deel van de rekening niet vergoeden, maar alleen als deze rekening onredelijk hoog is. Lijsten met (indicatieve) bedragen zijn een hulpmiddel, maar niet toereikend als bewijs dat het gedeclareerde bedrag duidelijk uitstijgt boven het bedrag dat andere zorgaanbieders voor gelijksoortige activiteiten in rekening brengen. Zorgverzekeraars moeten iedere declaratie individueel beoordelen en per rekening aantonen of deze te hoog is. De volledige uitspraak van CBb is hier te vinden.
Wilt u meer weten of heeft u vragen? U kunt altijd contact opnemen met BG.zorg.
[post_title] => Verzekeraars mogen geen standaard vergoeding hanteren bij een restitutiepolis
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => verzekeraars-mogen-geen-standaard-vergoeding-hanteren-bij-een-restitutiepolis
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2023-10-02 09:59:26
[post_modified_gmt] => 2023-10-02 07:59:26
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=21442
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[comment_count] => 0
[current_comment] => -1
[found_posts] => 1313
[max_num_pages] => 132
[max_num_comment_pages] => 0
[is_single] =>
[is_preview] =>
[is_page] =>
[is_archive] => 1
[is_date] =>
[is_year] =>
[is_month] =>
[is_day] =>
[is_time] =>
[is_author] =>
[is_category] =>
[is_tag] =>
[is_tax] => 1
[is_search] =>
[is_feed] =>
[is_comment_feed] =>
[is_trackback] =>
[is_home] =>
[is_privacy_policy] =>
[is_404] =>
[is_embed] =>
[is_paged] => 1
[is_admin] =>
[is_attachment] =>
[is_singular] =>
[is_robots] =>
[is_favicon] =>
[is_posts_page] =>
[is_post_type_archive] =>
[query_vars_hash:WP_Query:private] => 83ec439c2a037a72a3341ade822325e4
[query_vars_changed:WP_Query:private] =>
[thumbnails_cached] =>
[allow_query_attachment_by_filename:protected] =>
[stopwords:WP_Query:private] =>
[compat_fields:WP_Query:private] => Array
(
[0] => query_vars_hash
[1] => query_vars_changed
)
[compat_methods:WP_Query:private] => Array
(
[0] => init_query_flags
[1] => parse_tax_query
)
[tribe_is_event] =>
[tribe_is_multi_posttype] =>
[tribe_is_event_category] =>
[tribe_is_event_venue] =>
[tribe_is_event_organizer] =>
[tribe_is_event_query] =>
[tribe_is_past] =>
[tribe_controller] => Tribe\Events\Views\V2\Query\Event_Query_Controller Object
(
[filtering_query:Tribe\Events\Views\V2\Query\Event_Query_Controller:private] => WP_Query Object
*RECURSION*
)
)
06 aug 2020
28 jul 2020
24 jul 2020
[theme-my-login default_action=login login_template=tml-login-form.php]
[theme-my-login show_title=0 default_action=register register_template=tml-register-form.php]