WP_Query Object
(
[query] => Array
(
[paged] => 55
[news-type] => blog
)
[query_vars] => Array
(
[paged] => 55
[news-type] => blog
[error] =>
[m] =>
[p] => 0
[post_parent] =>
[subpost] =>
[subpost_id] =>
[attachment] =>
[attachment_id] => 0
[name] =>
[pagename] =>
[page_id] => 0
[second] =>
[minute] =>
[hour] =>
[day] => 0
[monthnum] => 0
[year] => 0
[w] => 0
[category_name] =>
[tag] =>
[cat] =>
[tag_id] =>
[author] =>
[author_name] =>
[feed] =>
[tb] =>
[meta_key] =>
[meta_value] =>
[preview] =>
[s] =>
[sentence] =>
[title] =>
[fields] =>
[menu_order] =>
[embed] =>
[category__in] => Array
(
)
[category__not_in] => Array
(
)
[category__and] => Array
(
)
[post__in] => Array
(
)
[post__not_in] => Array
(
)
[post_name__in] => Array
(
)
[tag__in] => Array
(
)
[tag__not_in] => Array
(
)
[tag__and] => Array
(
)
[tag_slug__in] => Array
(
)
[tag_slug__and] => Array
(
)
[post_parent__in] => Array
(
)
[post_parent__not_in] => Array
(
)
[author__in] => Array
(
)
[author__not_in] => Array
(
)
[search_columns] => Array
(
)
[ignore_sticky_posts] =>
[suppress_filters] =>
[cache_results] => 1
[update_post_term_cache] => 1
[update_menu_item_cache] =>
[lazy_load_term_meta] => 1
[update_post_meta_cache] => 1
[post_type] =>
[posts_per_page] => 10
[nopaging] =>
[comments_per_page] => 50
[no_found_rows] =>
[taxonomy] => news-type
[term] => blog
[order] => DESC
)
[tax_query] => WP_Tax_Query Object
(
[queries] => Array
(
[0] => Array
(
[taxonomy] => news-type
[terms] => Array
(
[0] => blog
)
[field] => slug
[operator] => IN
[include_children] => 1
)
)
[relation] => AND
[table_aliases:protected] => Array
(
[0] => wp_term_relationships
)
[queried_terms] => Array
(
[news-type] => Array
(
[terms] => Array
(
[0] => blog
)
[field] => slug
)
)
[primary_table] => wp_posts
[primary_id_column] => ID
)
[meta_query] => WP_Meta_Query Object
(
[queries] => Array
(
)
[relation] =>
[meta_table] =>
[meta_id_column] =>
[primary_table] =>
[primary_id_column] =>
[table_aliases:protected] => Array
(
)
[clauses:protected] => Array
(
)
[has_or_relation:protected] =>
)
[date_query] =>
[queried_object] => WP_Term Object
(
[term_id] => 56
[name] => Blog van medewerkers
[slug] => blog
[term_group] => 0
[term_taxonomy_id] => 56
[taxonomy] => news-type
[description] =>
[parent] => 0
[count] => 1312
[filter] => raw
)
[queried_object_id] => 56
[request] => SELECT SQL_CALC_FOUND_ROWS wp_posts.ID
FROM wp_posts LEFT JOIN wp_term_relationships ON (wp_posts.ID = wp_term_relationships.object_id) LEFT JOIN wp_icl_translations wpml_translations
ON wp_posts.ID = wpml_translations.element_id
AND wpml_translations.element_type = CONCAT('post_', wp_posts.post_type)
WHERE 1=1 AND (
wp_term_relationships.term_taxonomy_id IN (56)
) AND ((wp_posts.post_type = 'post' AND (wp_posts.post_status = 'publish' OR wp_posts.post_status = 'acf-disabled' OR wp_posts.post_status = 'tribe-ea-success' OR wp_posts.post_status = 'tribe-ea-failed' OR wp_posts.post_status = 'tribe-ea-schedule' OR wp_posts.post_status = 'tribe-ea-pending' OR wp_posts.post_status = 'tribe-ea-draft'))) AND ( ( ( wpml_translations.language_code = 'nl' OR (
wpml_translations.language_code = 'nl'
AND wp_posts.post_type IN ( 'attachment' )
AND ( (
( SELECT COUNT(element_id)
FROM wp_icl_translations
WHERE trid = wpml_translations.trid
AND language_code = 'nl'
) = 0
) OR (
( SELECT COUNT(element_id)
FROM wp_icl_translations t2
JOIN wp_posts p ON p.id = t2.element_id
WHERE t2.trid = wpml_translations.trid
AND t2.language_code = 'nl'
AND (
p.post_status = 'publish' OR p.post_status = 'private' OR
( p.post_type='attachment' AND p.post_status = 'inherit' )
)
) = 0 ) )
) ) AND wp_posts.post_type IN ('post','page','attachment','wp_block','wp_template','wp_template_part','wp_navigation','our_sector','our_rechtsgebieden','acf-field-group','bwl_advanced_faq','tribe_venue','tribe_organizer','tribe_events','mc4wp-form','slider-data','actualiteiten','accordion','failissementens','advocaten','blogs','seminar','juridisch-medewerker','backoffice','rechtsgebied-detail' ) ) OR wp_posts.post_type NOT IN ('post','page','attachment','wp_block','wp_template','wp_template_part','wp_navigation','our_sector','our_rechtsgebieden','acf-field-group','bwl_advanced_faq','tribe_venue','tribe_organizer','tribe_events','mc4wp-form','slider-data','actualiteiten','accordion','failissementens','advocaten','blogs','seminar','juridisch-medewerker','backoffice','rechtsgebied-detail' ) )
GROUP BY wp_posts.ID
ORDER BY wp_posts.menu_order, wp_posts.post_date DESC
LIMIT 540, 10
[posts] => Array
(
[0] => WP_Post Object
(
[ID] => 25340
[post_author] => 26
[post_date] => 2021-05-06 10:00:41
[post_date_gmt] => 2021-05-06 08:00:41
[post_content] => Overdracht van rechten: in de praktijk gebeurt het aan de lopende band. De afspraken omtrent een dergelijke contractuele overdracht van rechten worden vaak vastgelegd in een overeenkomst. Hierbij komt het ook voor dat er bepaalde voorwaarden voor de overdracht worden geformuleerd. Dit resulteert soms in een verplichting voor beide partijen, soms in een verplichting voor één van de partijen.
Wanneer de afspraken onduidelijk zijn, kunnen er veel problemen ontstaan. Wat is er eigenlijk afgesproken? Is er voldaan aan de voorwaarden? En bij wie ligt het recht nu?
In deze blog wordt aan de hand van een casus dit leerstuk toegelicht. Vervolgens worden er een aantal tips gegeven voor de praktijk.
Casus
In een recente zaak was het volgende aan de hand. X had een bepaald type truss ontwikkeld: een systeem met aan elkaar gelaste aluminium buizen, dat gebruikt kan worden voor de bouw van theaters en podia. Voor de productie en exploitatie van dit product heeft X contact gezocht met Y. In januari 2017 hebben X en Y een samenwerkingsovereenkomst gesloten, ook wel het ‘business partner contract’ genoemd. Onderdeel van de gemaakte afspraken was de overdracht onder bepaalde voorwaarden van X’s intellectuele eigendomsrechten op de truss aan Y. Vervolgens heeft Y, met toestemming van X, vijf internationale modelregistraties ingediend voor de truss.
Partijen hebben gedurende twee jaar op goede voet met elkaar samengewerkt. Eind 2019 is Y failliet verklaard, Z heeft de onderneming van Y doorgestart. De curator heeft de activa verkocht aan Z, waaronder de internationale modelregistraties. X was het hier uiteraard niet mee eens en stelt dat zij gerechtigd is tot de modelregistraties.
In deze procedure ging het dus om de vraag of de curator en Y gehouden waren tot (medewerking aan) overdacht van enkele internationale modelrechten aan X. Meer specifiek gaat het om de voorwaarden in het business partner contract: was hier aan voldaan?
Voldaan aan voorwaarden?
Het was aan de curator om dit te bewijzen. In artikel 1.9 van het business partner contract stond dat de rechten op de truss overgaan zodra de contractspartijen een definitief business model en een definitief strategisch partnerschapscontract hadden gesloten. Daarnaast moest Y een bijdrage van ongeveer EUR 15.000,= leveren aan de ontwikkelingskosten (hetzij in de vorm van creditnota’s of betaling van dat bedrag, hetzij in de vorm van bepaalde ‘sale opportunity’s’.
De curator stelde dat beide contracten definitief overeen waren gekomen. Hij verwees hierbij naar een e-mail van Y aan X, met het onderwerp “
business model” en een
Excel-bestand als bijlage, waarin de verkoopprijzen van de truss en de algemene prijsstructuur waren opgenomen.
X stelt echter dat het Excel-bestand niet als definitief businessmodel kan worden aangewezen, maar de rechtbank gaat hier niet in mee. X heeft namelijk niet gesteld dat zij afwijzend heeft gereageerd op het Excel-bestand en dat er in de praktijk anders uitvoering is gegeven aan hetgeen in dit document is afgesproken. Dat er gaandeweg steeds meer discussie zou zijn geweest over de productontwikkeling en de strategie, blijkt nergens uit.
Ten aanzien van het strategisch partnerschapscontract deelde de rechtbank dezelfde mening. Partijen hebben namelijk in 2017 en 2018 samengewerkt voor de productie van de truss en zijn dit gaan doen nádat Y de modelrechten had geregistreerd.
Kortom:
er was sprake van een definitief businessmodel én strategisch partnerschapscontract.
De rechtbank was ook van mening dat Y had voldaan aan haar bijdrageplicht. De curator kon middels een facturenoverzicht aantonen dat er kortingen waren verstrekt aan X en dat Y de betalingen heeft uitgevoerd.
Ook deze voorwaarden waren dus vervuld.
Conclusie
De uiteindelijke conclusie in deze zaak was dan ook dat de
internationale modelrechten toebehoorden aan Y. X heeft geen sterkere rechten en kan de modelrechten helaas niet opeisen. Om deze reden was de activaverkoop door de curator aan Z dus geoorloofd. Deze uitspraak laat het belang zien van goede afspraken in de samenwerkingsovereenkomst.
Tips voor in de praktijk
- Kijk kritisch naar de voorwaarden die gelden voor de contractuele overdracht van een bepaald recht: is de voorwaarde
ondubbelzinnig omschreven? Of kan hier onduidelijkheid over bestaan?
- Leg ook goed vast
wélke rechten er precies overgaan bij vervulling van de voorwaarden
- Bekijk of de voorwaarden bijvoorbeeld moeten
wijzigen, wanneer een bepaalde situatie zich voordoet
- Zorg ervoor dat de
neuzen van beide partijen dezelfde kant op staan, zodat beiden snappen wat de voorwaarden inhouden.
Heeft u hier vragen over? Neem contact op.
[post_title] => Is er wel of niet voldaan aan de voorwaarden voor contractuele overdracht van rechten?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => is-er-wel-of-niet-voldaan-aan-de-voorwaarden-voor-contractuele-overdracht-van-rechten
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2022-02-01 09:45:08
[post_modified_gmt] => 2022-02-01 08:45:08
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25340
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[1] => WP_Post Object
(
[ID] => 25238
[post_author] => 39
[post_date] => 2021-05-05 09:50:24
[post_date_gmt] => 2021-05-05 07:50:24
[post_content] =>
Bestemmingsplannen: in hoeverre moet de planwetgever rekening houden met alternatieve locaties?
Inleiding
U kent het wel, de gemeente heeft het plan opgevat om een nieuwe ontwikkeling mogelijk te maken en wel net bij u in de buurt. Zo ook in dit recente
voorbeeld, waar de gemeenteraad een volkstuinencomplex van 20 hectare planologisch mogelijk wilde maken aan de rand van een dorpskern. Omwonenden stelde zich, onder meer, op het standpunt dat er
alternatieve locaties voorhanden waren die meer geschikt zijn voor de vestiging van een volkstuinencomplex. Een klassiek voorbeeld van een
not-in-my-backyard verhaal, maar in hoeverre moet de planwetgever ook daadwerkelijk rekening houden met, al dan niet voorgedragen, alternatieve locaties?
Rekening houden met alternatieven?
Zoals ook uit het hiervoor besproken voorbeeld blijkt, is een veel gehoord argument in bestemmingsplanprocedures dat er een geschikter alternatief is voor het voorgenomen planinitiatief. Een bestemmingsplan dient overeen te stemmen met de
goede ruimtelijke ordening. Hoewel de planwetgever deugdelijk dient te
motiveren waarom het bestemmingsplan overeenstemt met de eisen van de goede ruimtelijke ordening, heeft de planwetgever een
zekere beleidsvrijheid bij de vaststelling van een bestemmingsplan.
Deze beleidsvrijheid is echter niet onuitputtelijk. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft in zijn uitspraken van
17 oktober 2018 en
20 mei 2020 heeft de Afdeling bepaald dat de planwetgever in het licht van zijn motiveringsplicht de aangedragen alternatieven dient mee te wegen in zijn besluitvorming en
voldoende inzichtelijk dient te maken hoe deze afweging heeft plaatsgevonden. De voor- en nadelen van alternatieven dienen te worden meegewogen. Dit betekent echter niet dat met ieder alternatief rekening behoort te worden gehouden. Het aangedragen alternatief dient immers wel te voldoen aan het eventuele
beleid van de planwetgever.
Een
bestemmingsplan dient overeen te stemmen met de goede ruimtelijke ordening Doet de plangever dit niet, dan kan het besluit wegens een ondeugdelijke motivering gebrekkig zijn.
Dát de planwetgever rekening moet houden met aangedragen reële alternatieven, betekent uiteraard niet dat daarmee per definitie voor het alternatief gekozen behoort te worden. Dit zal moeten blijken uit de motivatie die de planwetgever, waarbij geldt dat de planwetgever de nodige beleidsvrijheid heeft om tot de uiteindelijke locatiekeuze te komen.
Conclusie
Het kan voor belanghebbenden die zich willen verweren tegen een planinitiatief
lonen om in een vroeg stadium reële alternatieven aan te dragen, zodat mogelijk
voorkomen kan worden dat de ontwikkeling binnen de voorgenomen locatie plaatsvindt. Verwacht als belanghebbende echter niet dat het alternatieven-verweer zaligmakend is. De planwetgever heeft immers een zekere beleidsvrijheid bij de locatiekeuze en het blijkt in de praktijk, mits deugdelijk gemotiveerd, vaak aan het langste eind te trekken.
Bent u het niet eens met een voorgenomen ontwikkeling en wilt u uw juridische mogelijkheden in kaart brengen of zich verweren, neemt u dan gerust
vrijblijvend contact op.
[post_title] => Bestemmingsplannen: zijn alternatieve locaties relevant?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => bestemmingsplannen-zijn-alternatieve-locaties-relevant
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2021-05-05 09:50:24
[post_modified_gmt] => 2021-05-05 07:50:24
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25238
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[2] => WP_Post Object
(
[ID] => 25197
[post_author] => 10
[post_date] => 2021-05-05 09:30:36
[post_date_gmt] => 2021-05-05 07:30:36
[post_content] =>
Inleiding
De ministerraad is akkoord gegaan met het wetsvoorstel maatschappelijk verantwoord inkopen
Jeugdwet en Wmo 2015. Het wetsvoorstel maakt het gemeenten mogelijk om aanbestedingsprocedures voor jeugdzorg en maatschappelijke ondersteuning eenvoudiger in te richten.
Aanbestedingsprocedure voor inkopen jeugdzorg en maatschappelijke ondersteuning
De gemeenten voeren de Jeugdwet en de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 (Wmo 2015) uit door het sluiten van contracten met aanbieders van jeugdzorg en maatschappelijke ondersteuning. Vaak moeten gemeenten hiervoor hun opdrachten aanbesteden. Daarbij gelden de regels van de
Aanbestedingswet 2012. Hoewel deze wet het mogelijk maakt om gebruik te maken van een verlicht regime of te wel een meer eenvoudige aanbestedingsprocedure, bepalen de Jeugdwet en de Wmo dat er gegund moet worden op basis van de ‘economisch meest voordelige inschrijving’ (het emvi-criterium). Het gevolg van het moeten toepassen van het emvi-criterium is dat gemeenten offertes moeten opvragen en beoordelen.
Schrappen emvi-criterium in Jeugdwet en Wmo
Met het wetsvoorstel wordt de plicht om op grond van het emvi-criterium te gunnen uit de Jeugdwet en de Wmo geschrapt. Dit brengt met zich mee dat de onder de Aanbestedingswet 2012 mogelijke toepassing van
een verlichte aanbestedingsprocedure voor de inkoop van zorg onder de Jeugdwet en Wmo dan zonder offertefase mogelijk is. De regel dat niet louter op de laagste prijs mag worden gegund en dat er altijd rekening wordt gehouden met de aangeboden kwaliteit, blijft gehandhaafd.
Waarborgen van een eerlijk verloop aanbestedingsprocedure
Het is zaak dat in deze eenvoudigere aanbestedingsprocedures zonder offertes, geschikte aanbieders wel een eerlijke kans op een contract hebben. Hiervoor dienen met name minimumeisen waaraan aanbieders moeten voldoen alsmede duidelijk en objectief geformuleerde criteria op basis waarvan zal worden geselecteerd.
De regering hoopt dat een procedure met selectie op basis van selectiecriteria leidt tot een reductie van de uitvoeringslasten van de aanbestedingsprocedure. Verder hoopt de regering dat hiermee tevens een prikkel wordt gegeven om het inkopen van zorg voor jeugdigen of maatschappelijke ondersteuning volgens de zogenoemde ‘
open house’ procedure te verminderen. Open house betreft voor de goede orde, een vorm van inkoop de waarbij de overheid overeenkomsten sluit met elke ondernemer die tegen standaard voorwaarden en tarieven diensten levert.
In een handreiking zullen de aanbestedingsprocedures die ten gevolge van het schrappen van het emvi-criterium onder het verlichte regime kunnen worden ingericht, worden uitgewerkt.
Conclusie
Het mogelijk maken van het inrichten van vereenvoudigde aanbestedingsprocedures zonder de verplichting voor aanbieders om
offertes te schrijven en voor gemeenten om offertes te vergelijken op basis van een op voorhand uitgedachte gunningssystematiek, is zonder meer positief te noemen. Er zal hierdoor bij de inkoop van jeugdzorg en maatschappelijke ondersteuning mogelijk weer meer gebruik worden gemaakt van de onder het verlichte regime in de Aanbestedingswet 2012 voorziene eenvoudige aanbestedingsprocedures. Of ook de beoogde reductie van uitvoeringslasten gerealiseerd zal worden, moet blijken. Het door gemeenten formuleren van selectiecriteria en het door inschrijvers beoordelen of ze aan die criteria voldoen, kost ook tijd en daarmee geld.
In ieder geval, de in een eerdere
bijdrage gesignaleerde trend tot meer aanbesteden in het
sociaal domein lijkt wanneer onderhavig wetsvoorstel wet wordt doorgezet te kunnen gaan worden. Anders dan sommige commentaren die stellen dat de nieuwe wet een einde moet maken aanbesteding in de jeugdzorg en Wmo, constateer ik het tegenovergestelde,
meer aanbesteding maar eenvoudiger (zoals ik in een eerdere
bijdrage over de pilot bij de gemeente Rotterdam schreef). Dat dan weer wel.
Het
wetsvoorstel is te lezen op de website van de Tweede Kamer.
[post_title] => Eenvoudiger aanbesteden in de jeugdzorg en Wmo in het verschiet?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => eenvoudiger-aanbesteden-in-de-jeugdzorg-en-wmo-in-het-verschiet
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2021-05-05 10:53:38
[post_modified_gmt] => 2021-05-05 08:53:38
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25197
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[3] => WP_Post Object
(
[ID] => 25176
[post_author] => 46
[post_date] => 2021-05-03 14:57:01
[post_date_gmt] => 2021-05-03 12:57:01
[post_content] =>
Een arbeidsovereenkomst ontbinden of wedertewerkstelling bij een verstoorde arbeidsverhouding?
Op 3 mei 2021 publiceerde de Rechtspraak
een uitspraak van de Rechtbank Noord-Holland over een arbeidsongeschikte gezagvoerder van KLM. KLM verzocht om
ontbinding van de arbeidsovereenkomst met deze werknemer, maar dat verzoek werd afgewezen. De werknemer was namelijk arbeidsongeschikt. Zijn ziekte houdt verband met de situatie op het werk, waardoor sprake is van een
opzegverbod. De werknemer verzocht op zijn beurt om wedertewerkstelling, maar ook dat verzoek werd afgewezen. Door de verstoorde arbeidsverhouding kan niet van KLM worden verlangd dat zij deze werknemer te werk stellen. Hoe nu verder?
Verstoorde arbeidsverhouding tussen werkgever en werknemer
De werknemer is sinds 2001 werkzaam bij KLM in de functie van gezagvoerder. Tussen de werknemer en KLM zijn meerdere incidenten voorgevallen. Er zijn steeds gesprekken gevoerd tussen partijen en werknemer heeft KLM regelmatig geschreven. Deze berichten werden vermoedelijk veelal vanuit emotie en frustratie geschreven. Zo schreef de werknemer onder andere het volgende: ‘
Geen behoefte aan gesprek.…]'. Blijf ver uit m’n buurt en zorg dat ik de vakantie krijg waar ik recht op heb’. Ook schreef de werknemer: ‘
Na Germanwings zou je toch denken dat ze anders met vliegers zouden omgaan’. De vergelijking met Germanwings is voor KLM erg pijnlijk, omdat dit vliegtuig crashte en de copiloot op de dag van de crash een doktersverklaring had gekregen om zich ziek te melden. De luchtvaartmaatschappij was
niet op de hoogte van de psychische problematiek van de copiloot.
De werknemer heeft later excuses gemaakt voor zijn schrijven en – met name – de verwijzing naar Germanwings. Voor KLM is echter sprake van een
onhoudbare situatie. De werknemer wordt op 14 februari 2020 vrijgesteld van werk. Op 17 februari 2020 meldt de werknemer zich ziek. De werknemer blijkt
arbeidsongeschikt.
Meer dan één jaar later dient deze procedure. Uit de uitspraak blijkt niet wanneer KLM het ontbindingsverzoek heeft ingediend.
Opzegverbod wegens arbeidsongeschiktheid
Volgens KLM is – kort gezegd – sprake van een verstoorde arbeidsverhouding. De rechter overweegt dat het ontbindingsverzoek van KLM verband houdt met de arbeidsongeschiktheid van de werknemer. Ontbinding van de arbeidsovereenkomst binnen twee jaar is daarom niet mogelijk. Het verzoek van KLM wordt
afgewezen.
Wedertewerkstelling op straffe van een dwangsom
De piloot verzoekt om wedertewerkstelling zodra hij arbeidsgeschikt is. Dit, op straffe van een dwangsom van € 50.000,- (!) per dag dat hij niet te werk wordt gesteld.
Een werkgever mag zijn werknemer slechts weerhouden de overeengekomen arbeid te verrichten, indien zij daarbij een
zwaar(der)wegend belang heeft.
De rechter is van oordeel dat de werknemer niet te werk hoeft te worden gesteld in zijn eigen functie. De rechter overweegt dat de verhouding tussen partijen behoorlijk
verstoord is geraakt. Dit gelet op het aantal lelijke brieven dat de werknemer aan KLM heeft gestuurd. Ook ter zitting is gebleken dat de onderlinge relatie is verstoord. KLM en de werknemer moeten eerst werken aan hun relatie en het herstel van hun vertrouwen. Het belang van KLM weegt hier dus
zwaarder dan het belang van de werknemer.
Oplossingen binnen het arbeidsrecht
Partijen verkeren na deze uitspraak in een impasse. De arbeidsovereenkomst duurt voort, maar de werknemer hoeft niet aan het werk. Partijen kunnen proberen hun relatie en onderling vertrouwen te herstellen. Zij kunnen ook een vertrekregeling (vaststellingovereenkomst) overeenkomen. Als een oplossing uitblijft, dan kan de arbeidsovereenkomst na twee jaar ziekte worden
ontbonden. Dat zou per 17 februari 2022 kunnen. Tot die tijd blijft de werknemer in dienst en moet hij worden doorbetaald. Ik verwacht dat KLM hoe dan ook
flinke kosten moet maken om tot een oplossing te komen.
Arbeidsconflict
Heeft u zelf een conflict met uw werknemer of werkgever?
Marlies Hol is advocaat
arbeidsrecht bij BG.legal in ’s-Hertogenbosch. U kan contact met haar opnemen voor overleg.
[post_title] => Wat zijn de gevolgen van een verstoorde arbeidsverhouding voor een KLM-piloot?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => wat-zijn-de-gevolgen-van-een-verstoorde-arbeidsverhouding-voor-een-klm-piloot
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2023-06-14 11:27:58
[post_modified_gmt] => 2023-06-14 09:27:58
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25176
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[4] => WP_Post Object
(
[ID] => 25138
[post_author] => 19
[post_date] => 2021-04-30 09:45:49
[post_date_gmt] => 2021-04-30 07:45:49
[post_content] => Wat bepaalt eigenlijk welk huurregime van toepassing is? Die vraag speelt vaak bij de verhuur van bedrijfsruimten. In Nederland kennen wij twee regimes van verhuur van bedrijfsruimten: het ‘
winkelruimteregime’ (of ‘middenstandsbedrijfsruimte’) en ‘overige ruimten”, ook wel ‘
kantoorruimte’ bedoeld. Het maakt veel verschil uit welk regime van toepassing is. Bij verhuur van winkelruimten gelden meer wettelijke regels waar niet van zomaar van afgeweken mag worden. Bij de
verhuur van kantoorruimten is veel meer aan partijen zélf overgelaten. Het kan dus – afhankelijk van de positie – van belang zijn om het winkelruimteregime van toepassing te verklaren. Maar in hoeverre kan dat contractueel worden bedongen?
Voor de vraag of een verhuurde ruimte een bedrijfsruimte in de zin van artikel 7:230a BW (kantoorruimte) of 7:290 BW (winkelruimte) is, is beslissend hetgeen partijen bij het sluiten van de huurovereenkomst, mede in aanmerking genomen de inrichting van het gehuurde, omtrent het gebruik van het gehuurde voor ogen heeft gestaan.
[1] Daartoe dient te worden gelet op alle omstandigheden van het geval. De aard en inrichting van het gehuurde zijn belangrijke omstandigheden waarmee rekening moet worden gehouden.
[2]
Hieruit valt al af te leiden dat de tekst van de overeenkomst zeker een rol speelt, maar dat de
feitelijke omstandigheden minstens net zo relevant zijn. Is er bijvoorbeeld een voor publiek toegankelijk lokaal voor de rechtstreekse levering van roerende zaken of voor dienstverlening? Op dat punt heeft zich de nodige jurisprudentie ontwikkeld. Uit de jurisprudentie volgt dat daarvan géén sprake is als er enkel op afspraak klanten kunnen langskomen c.q. bijeenkomsten worden gehouden. De locatie is dan immers slechts toegankelijk voor een beperkte groep genodigden en is dus niet geopend voor een willekeurig passerende derde.
[3] Vervolgens is de vraag of het gehuurde beschikt over een voor publiek toegankelijk
lokaal. Daarbij is mede van belang de aard en de inrichting van het gehuurde. Veelal wordt op een huurruimte het regime van artikel 7:290 BW van toepassing geacht wanneer er goederen worden uitgestald en ter plaatse gekocht kunnen worden en er bijvoorbeeld een pinautomaat of kassa is.
Het zal veelal afhangen van de situatie per geval. De tekst van de overeenkomst speelt een rol, maar indien uit de feitelijke situatie blijkt dat er bijvoorbeeld geen voor publiek toegankelijk lokaal is, zal dat zwaar wegen bij de kwalificatie van de huurovereenkomst. Het is dus zaak om bij het aangaan van de huurovereenkomst goed te beoordelen wat er wordt verhuurd en hoe dat in de praktijk wordt vormgegeven.
[1] Zie o.a. HR 24 december 1993, ECLI:NL:HR:1993:ZC1198 en HR 3 december 2004, ECLI:NL:HR:2004:4783.
[2] Gerechtshof ’s-Hertogenbosch 24 november 2011, ECLI:NL:GHSHE:2011:BU6216.
[3] Rb. Rotterdam 23 april 2008, ECLI:NL:RBROT:2008:BD4027.
[post_title] => De overeenkomst bepaalt niet (alleen) welk huurregime van toepassing is
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => de-overeenkomst-bepaalt-niet-alleen-welk-huurregime-van-toepassing-is
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2021-04-30 09:45:49
[post_modified_gmt] => 2021-04-30 07:45:49
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25138
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[5] => WP_Post Object
(
[ID] => 25151
[post_author] => 57
[post_date] => 2021-04-30 09:01:32
[post_date_gmt] => 2021-04-30 07:01:32
[post_content] => Software-as-a-service (
SaaS) is software die als online dienst wordt aangeboden. Denk hierbij aan een abonnement: een klant hoeft de
data niet zelf aan te schaffen, maar krijgt toegang door iedere maand een bepaald bedrag te betalen. Veelal zullen zij toegang krijgen tot de data door middel van het dashboard van de aanbieder van de
software. In de praktijk komt het voor dat deze klanten toegang willen tot de data via het dashboard van een derde partij. Het is in deze situatie belangrijk om goede afspraken te maken met deze derde partij:
hoe houd je grip op de data?
In deze blog zal er gekeken worden naar de
technische en juridische mogelijkheden.
Casus
De verschillende mogelijkheden zullen worden besproken aan de hand van een casus.
Kappa BV en Kolos BV (beiden klant van Beta BV) hebben op basis van een
Saas-overeenkomst toegang tot bepaalde data van Beta. Ze krijgen de
data in ruwe vorm aangeleverd, maar zijn daar nog niet tevreden mee. Ze willen namelijk graag meer inzicht in de data die ze ontvangen. Een derde partij, Nano NV geeft aan dat ze wel een dashboard kunnen maken die de data van Beta overzichtelijk weergeeft. In de
SaaS overeenkomst staat echter dat een klant zijn toegangsgegevens niet aan derden mag verstrekken, ook niet voor de uitvoer van verdere diensten. Beta en Nano zijn dus genoodzaakt samen te werken en hieromtrent afspraken te maken. Hierbij is het volgende van belang:
- Beta wil de controle over haar data behouden
- Beta heeft geen problemen met de ontwikkeling van software die haar data kan verrijken
- Nano wil wel samenwerken, maar ook geld kunnen verdienen
Met deze aspecten in het achterhoofd zijn er meerdere oplossingen mogelijk. In de illustratie zijn er twee voor de hand liggende oplossingen al aangegeven. Deze oplossingen verschillen van elkaar doordat in optie 1 het dashboard wel wordt gemaakt door Nano, maar daarna niet door hen wordt beheerd. Hierdoor krijgt Nano geen toegang tot de data die door Kappa opgevraagd wordt. Bij optie 2 wordt het beheer ook door Nano gedaan. Hierdoor zal Nano de data van Beta in ieder geval tijdelijk op moeten slaan om het dashboard te laten werken.
Optie 1: Data naar Kappa en Kolos
Optie 1 houdt in dat de
data uitsluitend wordt gedeeld met de klant. Op deze manier behoudt Beta grip op haar data, ook al staat deze data in het dashboard van Nano. In dit kader is het wel van belang dat Nano het dashboard zo inricht dat deze ofwel op servers van de klant draait, of op de computers van de gebruikers. Hierdoor verandert de stroom van de data dus niet. Nano zal genoegen moeten nemen met een abonnementsmodel voor het dashboard of een eenmalige betaling voor de ontwikkeling en eventueel onderhoud.
Optie 2: Data tijdelijk naar Nano
In het geval van optie 2 wordt het dashboard door Nano
ontwikkeld én beheerd. Hierdoor verwerkt Nano de data van Beta, anders kan het dashboard niet functioneren. Dit kan intern op twee manieren geregeld worden. Nano kan iedere keer de data opvragen die de klant wil gebruiken en vervolgens niet opslaan. Nano kan er ook voor kiezen om de data die door een klant wordt opgevraagd, (tijdelijk) op te slaan zodat er daarna sneller gereageerd kan worden op een nieuwe aanvraag voor dezelfde data. Dit verminderd de communicatie tussen Nano en Beta, hetgeen efficiënter is voor beide bedrijven. De keerzijde is dat Beta de controle over haar data voor een deel verliest. Om dit te voorkomen kan Beta eisen dat Nano de data alleen tijdelijk, bijvoorbeeld voor de duur van de gebruikssessie, op mag slaan en daarna moet verwijderen. Beta zou ook kunnen eisen dat ze inzage krijgt in de code van Nano om te controleren of alle afspraken worden nageleefd.
Optie 3: Data permanent naar Nano
Een derde optie ligt in deze casus
minder voor de hand. Deze optie houdt in dat Beta alle data waar de gebruikers van het dashboard toegang toe hebben, deelt met Nano. Hierdoor worden de servers van Beta niet meer belast door het gebruik van het dashboard van Nano, wat bij optie 2 nog wel het geval is. Hiervoor zou Beta een manier moeten creëren om haar datasets naar Nano te kopiëren. Nano krijgt echter wel uitgebreide toegang, waardoor Beta een deel van haar controle kwijt raakt. Om grip te houden op haar data kan Beta afdwingen dat ze
inzage krijgt in de code van Nano of dat ze de systemen van Nano laat controleren door een
externe partij. Ook kan ze aan de data die ze met Nano deelt bepaalde kenmerken toevoegen waaraan ze de data kan herkennen als die door Nano met externe partijen wordt gedeeld.
Conclusie
Voor Kappa en Kolos zijn optie 2 en 3 het meest
gebruiksvriendelijk en
goedkoop op de korte termijn. Om optie 2 te laten slagen, dienen Beta en Nano
afspraken te maken over de interne behandeling van de data. Zo zou Beta kunnen eisen dat ze inzage krijgt in de code van Nano of dat de data maar voor een korte tijd opgeslagen mag worden bij Nano. In het geval van optie 3 zijn er voor Beta alleen maar nadelen, waardoor de kans minimaal is dat Beta hier aan zal meewerken.
Deze blog is geschreven door
Robin Verhoef.
Heeft u vragen? Neem vrijblijvend contact op.
[post_title] => Software as a Service: grip op data
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => software-as-a-service-grip-op-data
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2024-01-02 12:08:11
[post_modified_gmt] => 2024-01-02 11:08:11
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25151
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[6] => WP_Post Object
(
[ID] => 25111
[post_author] => 46
[post_date] => 2021-04-23 11:57:55
[post_date_gmt] => 2021-04-23 09:57:55
[post_content] =>
Aan overtreding van een concurrentiebeding wordt vaak een dagelijks oplopende boete verbonden. Na één of twee jaar loopt dit bedrag op tot tienduizenden euro’s. De hoogte van deze boete kán door rechter worden gematigd, maar zij hoeven dat niet te doen. In de zaak die Marlies Hol met u bespreekt is de werknemer veroordeelt tot een dagelijks oplopende een boete van € 200,- per dag voor 249 werkdagen. De totale boete bedraagt € 51.800,-. Welke lering werkgevers (en werknemers) hieruit kunnen trekken volgt uit deze blog.
In het arbeidsrecht wordt het steeds moeilijker om werknemers te houden aan een concurrentie- of relatiebeding. De rechtspraak matigt deze bedingen steeds vaker tot één jaar. Verder zijn rechters vaak kritisch in de belangenafweging. Welk belang heeft de werkgever nou écht om de werknemer aan het betreffende beding te houden? Toch blijft het zinvol werknemers te binden aan een concurrentie- en relatiebeding en hen daaraan te houden, zo bewijst
deze uitspraak van de Rechtbank Rotterdam.
Uitspraak Rechtbank Rotterdam
In deze zaak ging het om een medewerker in de functie van expediteur in de vervoersbranche. Deze medewerker was verantwoordelijk voor het organiseren van het verzenden van goederen op grote schaal. De werknemer nam in mei 2018 ontslag om bij de directe concurrent dezelfde werkzaamheden te verrichten. Met deze werknemer was een concurrentiebeding overeengekomen waarin is bepaald dat hij - kort gezegd – voor een periode van twee jaar binnen Nederland geen gelijksoortige werkzaamheden mag verrichten. Er is een boetebeding in de arbeidsovereenkomst opgenomen. Er is een eenmalige boete van € 2.000,- en een boete van € 200,- voor iedere dag dat de overtreding voortduurt.
De werkgever ontdekt dat de werknemer bij de directe concurrent in dienst is getreden. Daarna wijst de werkgever de werknemer in augustus 2018 schriftelijk op de geconstateerde overtreding van het concurrentiebeding.
De werkgever waarschuwt de werknemer voor de boete. Toch besluit de werknemer zijn concurrerende werkzaamheden voort te zetten.
Partijen voeren in februari 2019 een procedure in kort geding. Uit deze uitspraak blijkt niet wat de uitkomst was van de procedure in kort geding, maar ik vermoed dat het verzoek van werkgever om staking van de concurrerende werkzaamheden is afgewezen. De voormalig werknemer blijft zijn concurrerende werkzaamheden namelijk uitvoeren.
In juni 2020 (anderhalf jaar na de uitspraak in kort geding) start de werkgever een bodemprocedure. Het concurrentiebeding gold voor twee jaar en is inmiddels afgelopen. De werkgever vordert onder andere dat de verschuldigde boete voor overtreding van het concurrentiebeding alsnog wordt voldaan. De vordering van werkgever maximeert zij tot één jaar.
De werkgever krijgt in deze procedure alsnog haar gelijk. De kantonrechter oordeelt dat de ex-werknemer twee jaar lang het concurrentiebeding heeft overtreden. Omdat de werkgever de boete zelf heeft gematigd tot één jaar, moet werknemer € 2.000,- plus 249 (dagen) x € 200,- betalen.
De boete voor overtreding van het concurrentiebeding bedraagt in totaal € 51.800,-
De rechter neemt in zijn overwegingen vrij snel aan dat sprake is van concurrentie. Hij overweegt het volgende: ‘
De voormalig werknemer bedient’ dezelfde klanten op dezelfde markt. Zoveel is duidelijk’.
Geen matiging boete
De kantonrechter ziet geen reden om de boete te matigen. Hij overweegt dat het weliswaar een flink bedrag is, ‘
maar het concurrentiebeding is niet voor niets overeengekomen.’ De werknemer had zich
simpelweg moeten houden aan het concurrentiebeding. Volgen de kantonrechter moet een werknemer een boete wel ‘voelen’, anders heeft het weinig zin deze aan een concurrentiebeding te verbinden.
Geen onbillijke benadeling werknemer
De voormalig werknemer verzoekt nog om vernietiging van het concurrentiebeding, omdat hij daardoor onbillijk zou worden benadeeld. De rechter gaat daar niet in mee. De rechter oordeelt onder andere dat het concurrentiebeding geografisch nogal ruim is (lees: heel Nederland), maar dat doet hier niet ter zake.
De ex-werknemer is namelijk in dienst is getreden bij een concurrerend bedrijf op slechts een paar kilometer afstand. Het geografische aspect speelt dus, los van het betoog van de werkgever dat dit soort werk niet aan een regio gebonden is, geen rol.
Geen rechtsverwerking
Dat tussen de procedure in kort geding en deze procedure anderhalf jaar is verstreken, doet volgens de kantonrechter niet ter zake. Het is het goed recht van werkgever om een bodemprocedure te starten, er geldt daarvoor geen termijn. Het betoog van de ex-werknemer dat de boete hierdoor onredelijk hoog is opgelopen, slaagt evenmin. Het tijdsverloop en de daarmee (fors) opgelopen boete komt voor risico van de werknemer.
Een bittere (lees: dure) pil voor de werknemer. Doordat de werknemer al die tijd concurrerende werkzaamheden heeft verricht, is hij een boete van € 51.800,- verschuldigd. De wettelijke rente en proceskosten komen hier nog bovenop.
Tips voor werkgevers
Uit deze uitspraak blijkt dat een werknemer wel degelijk aan een concurrentiebeding kan worden gehouden. Deze werknemer bekleedde geen hoge of specialistische functie, maar werd toch gehouden aan een beding dat gold voor twee jaar én heel Nederland. Dit biedt kansen voor werkgevers.
In deze zaak is de boete hoog opgelopen doordat veel tijd is verstreken. Hoewel ik adviseer snel actie te ondernemen, biedt deze uitspraak de mogelijkheid om na verloop van tijd alsnog een boete te kunnen vorderen. Het is dan wel belangrijk dat een werknemer eerder schriftelijk is gewezen op de overtreding van het concurrentiebeding.
Marlies Hol
Marlies Hol is advocaat in Den Bosch en zij is gespecialiseerd in het
arbeidsrecht. Voor arbeidsrechtelijke vragen over arbeidsovereenkomsten, bedingen, ontslagen of onderhandelingen kunt u contact met haar opnemen. Zij is tevens bekend met de arbeidsrechtelijke mogelijkheden en problemen bij onder andere een statutair bestuurder, een
kennismigrant of bij de constructie voor een traineeship.
[post_title] => Overtreding concurrentiebeding leidt tot boete € 51.800,-
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => overtreding-concurrentiebieding-leidt-tot-boete
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2023-06-14 11:28:19
[post_modified_gmt] => 2023-06-14 09:28:19
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25111
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[7] => WP_Post Object
(
[ID] => 25088
[post_author] => 10
[post_date] => 2021-04-22 10:36:08
[post_date_gmt] => 2021-04-22 08:36:08
[post_content] => In een eerdere
bijdrage heb ik een
aanbestedingszaak besproken waarin het verschil tussen de
opschortende en de
contractuele vervaltermijn ertoe leidde dat de eisende partij te laat een kort geding aanhangig had gemaakt en daardoor niet ontvankelijk werd verklaard.
Hiertegen is
hoger beroep ingesteld en er blijkt maar weer eens dat de soep in hoger beroep lang niet altijd zo heet wordt gegeten als in eerste aanleg opgediend.
Uitleg van de vervaltermijn
Het hof stelt dat bij beoordeling van de discussie over de
vervaltermijn tot uitgangspunt wordt genomen uitgangspunt dat tussen partijen niet in geschil is dat de termijn van 20 kalenderdagen na elektronische verzending van de gunningsbeslissing, die is opgenomen in paragraaf 7.22 van het Beschrijvend Document, afliep op zondag 1 november 2020 en dat in ieder geval de opschortende termijn zoals bedoeld in artikel 2.127 Aanbestedingswet 2012 (Aw) op grond van de
Algemene Termijnenwet is verlengd tot maandag 2 november 2020. De vraag die aldus het hof, moet worden beantwoord is of dit ook voor de vervaltermijn geldt. Om die vraag te beantwoorden moet het Beschrijvend Document worden uitgelegd.
Bij de uitleg van aanbestedingsstukken moet de zogenaamde
CAO-norm worden toegepast. Die norm houdt in dat de bewoordingen van de bepalingen van de aanbestedingsstukken, gelezen in het licht van de gehele tekst van die aanbestedingsstukken, in beginsel doorslaggevend zijn.
De volgende zinnen in het beschrijvend document moeten worden uitgelegd:
Belanghebbende dient dit te vragen uiterlijk 20 kalenderdagen na elektronische verzending van de gunningsbeslissing. Deze opschortende termijn is tevens een vervaltermijn.
Deze zinnen zijn opgenomen onder het sub-kopje “opschortende termijn.” In het Beschrijvend Document is opgenomen dat een belanghebbende uiterlijk 20 kalenderdagen na elektronische verzending van de gunningsbeslissing een voorlopige voorziening bij de civiele rechter dient te vragen. Deze termijn is onmiskenbaar geënt op het bepaalde in artikel 2.127 Aw. Vervolgens is opgenomen dat “deze” termijn tevens een vervaltermijn is.
Het hof
Het hof is van oordeel dat uit deze tekst van het
Beschrijvend Document moet worden afgeleid dat de lengte van de vervaltermijn volledig is gekoppeld aan de lengte van de opschortende termijn. Dat volgt niet alleen uit het gebruik van de bewoordingen “deze termijn”, maar ook uit het gebruik van het woord “tevens” waaruit eveneens een gelijkschakeling van beide termijnen is af te leiden.
Het hof vervolgt te stellen dat het feit dat een vervaltermijn een ander karakter heeft dan de opschortende termijn aan het bovenstaande niet afdoet omdat dat andere karakter niet in de weg staat aan de door de aanbestedende dienst gekozen gelijkschakeling van de lengte van de termijnen en omdat uit de tekst van de bepaling enig onderscheid ten aanzien van de lengte van de termijnen niet is af te leiden.
Een normaal oplettende en redelijk geïnformeerde inschrijver mocht er daarom vanuit gaan dat de vervaltermijn qua lengte volledig gelijk zou zijn aan de opschortende termijn, aldus het hof. Omdat de opschortende termijn volgens artikel 1 lid 1 van de Algemene termijnenwet wordt verlengd tot de op een zondag volgende dag, geldt dit in dit geval ook voor de vervaltermijn. Daarmee is, anders dan de aanbestedende dienst kennelijk veronderstelt, niet gezegd dat de Algemene Termijnenwet op een contractuele vervaltermijn van toepassing is, maar is slechts geoordeeld dat in dit geval de contractuele vervaltermijn even lang is als de opschortende termijn waarop de Algemene Termijnenwet wel van toepassing is.
Het hof overweegt dan ook dat de
voorzieningenrechter in eerste aanleg de eisende partij ten onrechte niet ontvankelijk heeft verklaard.
Conclusie
Er staat niet ter discussie dat de twee termijnen in kwestie een ander karakter hebben en dat alleen op de opschortende termijn de Algemene termijnenwet van toepassing is. Maar als in het
aanbestedingsdocument de opschortende termijn tevens als vervaltermijn is verwoord moet uit deze formulering worden afgeleid dat de lengte van de vervaltermijn volledig is gekoppeld aan de lengte van de opschortende termijn. Als dus de opschortende termijn op grond van de Algemene Termijnenwet wordt verlengd tot de op een zondag volgende dag, dan is in dat geval de contractuele vervaltermijn even lang en geldt ook tot de op een zondag volgende dag.
Is nu mijn conclusie in mijn eerdere bijdrage achterhaald? Nou niet helemaal. Hoewel heel vaak in aanbestedingsstukken de opschortende termijn tevens als een vervaltermijn wordt aangeduid zoals in
onderhavige kwestie, blijft het zaak de precieze bewoordingen waarmee de vervaltermijn is opgenomen, in ogenschouw te nemen. Want met een ietwat andere formulering van de vervaltermijn dan in deze zaak, kan heel goed de conclusie zijn dat een normaal en redelijk geïnformeerde inschrijver ervan uit moet gaan dat de vervaltermijn qua lengte niet volledig gelijk is aan de opschortende termijn. En in dat geval kan de vervaltermijn mogelijk wel alsnog iets korter uitpakken dan de opschortende termijn en dan zal daar bij het dagvaarden uiteraard rekening mee moeten worden gehouden.
[post_title] => Verschil opschortende termijn & contractuele vervaltermijn deel II
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => verschil-opschortende-termijn-contractuele-vervaltermijn-deel-ii
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2021-04-22 10:36:13
[post_modified_gmt] => 2021-04-22 08:36:13
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25088
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[8] => WP_Post Object
(
[ID] => 25095
[post_author] => 6
[post_date] => 2021-04-21 16:49:58
[post_date_gmt] => 2021-04-21 14:49:58
[post_content] => Op 21 april 2021 heeft de Europese Commissie een voorstel gepresenteerd met nieuwe regels voor
Artificial Intelligence (AI/kunstmatige intelligentie).
In dit eerste artikel worden de hoofdlijnen toegelicht.
Waarom nieuwe regels?
AI wordt al breed gebruikt, vaak zonder dat we het zelf in de gaten hebben. De meeste
AI systemen vormen geen risico voor gebruikers. Maar dat geldt niet voor alle AI systemen. De bestaande regelgeving is onvoldoende om de veiligheid van gebruikers en de fundamentele rechten te waarborgen. Daardoor kan het vertrouwen in AI in gevaar komen.
Welke risico categorieën?
De
Europese Commissie stelt een ‘risk-approach’ aanpak voor met vier risiconiveaus:
- onacceptabel risico
Een zeer beperkt aantal AI toepassingen worden aangemerkt als een
onacceptabel risico. Deze gaan in tegen fundamentele rechten en worden om die reden verboden. Als voorbeeld noemt de commissie het sociaal labellen van burgers door overheden en op afstand biometrisch identificeren in de publieke ruimte. Op dit laatste zijn een paar uitzonderingen gemaakt.
- hoog risico
Een iets groter aantal AI toepassingen vormt een
hoog risico. Deze worden beschreven in het voorstel. Zij vormen een hoog risico omdat zij een impact hebben op de fundamentele rechten. De opsomming van deze AI toepassingen kan periodiek worden aangepast.
Deze AI toepassingen moeten aan een aantal verplichte voorwaarden voldoen. Deze voorwaarden omvatten kwaliteitseisen aan de gebruikte dataset, technische documentatie, transparantie en informatieverstrekking aan gebruikers, menselijk toezicht, en robuustheid, accuratesse en cybersecurity. Nationale toezichthouders krijgen hier onderzoeksrechten.
- beperkt risico
Voor een grotere groep AI-toepassingen geldt een
beperkt risico. Hier kan worden volstaan met transparantie. De commissie noemt hier als voorbeeld chatbots. Gebruikers moeten weten dat zij communiceren met een chatbot.
- minimaal risico
Voor alle andere AI toepassingen geldt dat de bestaande wet- en regelgeving
afdoende is. Verreweg de meeste van de huidige AI toepassingen vallen in deze categorie.
Hoe classificeer je AI producten?
De commissie komt met een methodiek om AI toepassingen in te delen in een van de vier risico niveaus. Het doel daarvan is om zekerheid te bieden voor ondernemingen en anderen. Het risico wordt beoordeeld op basis van
het beoogde gebruik. Dit betekent dat gekeken wordt naar:
- het beoogde doel
- het aantal potentieel geraakte personen
- de afhankelijkheid van de uitkomst
- de onomkeerbaarheid van de schade.
Wat zijn de gevolgen voor hoog risico AI systemen?
Voordat deze AI systemen gebruikt mogen worden moet een onderzoek worden uitgevoerd naar het voldoen aan de regelgeving. Uit dat onderzoek moet blijken dat het AI systeem compliant is ten aanzien van de vereisten op het gebied van data kwaliteit, documentatie en traceerbaarheid, transparantie, menselijk toezicht, accuratesse en robuustheid. Voor sommige AI systemen zal een ‘
notified body’ ingeschakeld moeten worden. Voor deze AI systemen moet ook een risk management systeem worden opgezet door de leverancier.
Wie gaat handhaven?
De Lid-Staten zullen een autoriteit moeten aanwijzen die gaan toezien op de naleving.
Gedragscodes
Leveranciers van
high-risk AI systemen kunnen een vrijwillige gedragscode maken voor de veilige toepassing van AI systemen. De commissie stimuleert de industrie om hiermee te komen.
Wie is aansprakelijk bij import van AI systemen?
De importeur in de EU van AI systemen is verantwoordelijk voor het ingevoerde AI systeem. Hij moet ervoor zorgen dat de producent voldoet aan
EU regelgeving en een
CE markering heeft.
Wat is de sanctie?
Het overtreden van deze regelgeving kan worden beboet met een
geldboete van maximaal 6% van de jaaromzet in het voorafgaande kalenderjaar.
Dit was een eerste analyse van het commissievoorstel.
Later volgt een nadere analyse. Later volgt ook een analyse van de voorgestelde nieuwe regeling voor machines.
Voor meer informatie over juridisch/ethische aspecten van AI ontwikkelen wij
LegalAIR. Dit platform gaat praktische informatie en tools geven hoe om te gaan met AI en AI systemen.
Voor meer vragen neemt u contact op met
Jos van der Wijst (
wijst@bg.legal).
[post_title] => Nieuwe Europese regels voor artificial intelligence
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => nieuwe-europese-regels-voor-artificial-intelligence
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2021-04-21 16:49:58
[post_modified_gmt] => 2021-04-21 14:49:58
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25095
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[9] => WP_Post Object
(
[ID] => 25023
[post_author] => 43
[post_date] => 2021-04-16 15:26:44
[post_date_gmt] => 2021-04-16 13:26:44
[post_content] => Het voorbereiden en tot stand komen van een
WHOA-akkoord neemt enige tijd in beslag. Deze
voorbereiding van het onderhands akkoord vindt plaats terwijl de onderneming waarschijnlijk haar
schulden niet kan blijven betalen. Verschillende bij de schuldenaar betrokken partijen (o.a. financiers en leveranciers) zullen in die situatie mogelijk (verhaals)maatregelen nemen. Denk daarbij bijvoorbeeld aan het leggen van beslag, het inroepen van een eigendomsvoorbehoud of het aanvragen van het faillissement. Dergelijke maatregelen maken het voor de schuldenaar moeilijk, of zelfs onmogelijk, om een WHOA-akkoord aan te bieden.
Een
afkoelingsperiode geeft de onderneming (of de
herstructureringsdeskundige) de tijd en ruimte om een WHOA-akkoord voor te bereiden, zonder dat individuele (verhaals)acties van schuldeisers dit bemoeilijken. Dit voorkomt dat de meerwaarde van WHOA-akkoord ten opzichte van bijvoorbeeld een faillissement verloren gaat.
Hoe en wanneer
De onderneming of aangestelde herstructureringsdeskundige kan de rechtbank vragen een afkoelingsperiode af te kondigen. De rechtbank kondigt de afkoelingsperiode af wanneer:
- de schuldenaar een startverklaring voor een WHOA-akkoord heeft gedeponeerd en hij dat akkoord heeft aangeboden of toezegt dat binnen 2 maanden aan te bieden, of een herstructureringsdeskundige is aangesteld; en
- summierlijk blijkt dat de afkoelingsperiode noodzakelijk is om de onderneming tijdens de voorbereiding/onderhandelingen over een WHOA-akkoord te kunnen blijven voortzetten; en
- aannemelijk is dat de belangen van de gezamenlijke schuldeisers daarbij gediend zijn en de individuele schuldeisers waarop de afkoelingsperiode zal zien niet wezenlijk in hun belangen worden geschaad.
Duur en reikwijdte
Een afkoelingsperiode in een WHOA-traject duurt
in beginsel maximaal 4 maanden, maar kan worden verlengd tot 8 maanden. Daarvoor moet de onderneming of herstructureringsdeskundige aannemelijk maken dat er belangrijke voortgang is geboekt met het akkoord. Dit is in ieder geval zo wanneer de rechtbank gevraagd is het akkoord te homologeren.
De specifieke reikwijdte kan per afkoelingsperiode verschillen. De WHOA biedt ook hier de mogelijkheid tot maatwerk. Zo kan de rechtbank een algemene afkoelingsperiode voor alle schuldeisers afkondigen. Een beperkte afkoelingsperiode voor een aantal schuldeisers, zoals toegepast in de
vierde WHOA-uitspraak, behoort echter ook tot de mogelijkheden.
Gevolgen voor schuldeisers
De rechten van schuldeisers (voor wie de afkoelingsperiode geldt) worden gedurende de afkoelingsperiode beperkt. Tijdens de afkoelingsperiode mogen zij zich
niet verhalen op de goederen van de onderneming, tenzij de rechter een machtiging afgeeft. Vereiste daarbij is dat de schuldeiser weet van de afkoelingsperiode of het feit dat er een akkoord wordt voorbereid.
Houders van
pandrechten op vorderingen op naam (of op het vruchtgebruik daarvan) mogen dit tijdens de afkoelingsperiode niet openbaar maken. Tevens mag er geen betaling worden ontvangen of verrekend worden met de vordering op de onderneming. In ruil daarvoor moet de onderneming wel vervangende zekerheid stellen, bijvoorbeeld door nieuw ontstane vorderingen aan de schuldeiser te verpanden.
De onderneming of de herstructureringsdeskundige kan de rechtbank ook vragen om gelegde beslagen op te heffen. De behandeling van een verzoek tot surseance van betaling of faillissement wordt gedurende de afkoelingsperiode geschorst.
Gevolgen voor onderneming
Het kan zijn dat de onderneming voorafgaand aan de afkoelingsperiode de bevoegdheid had om goederen te gebruiken, verbruiken en vervreemden. Denk bijvoorbeeld aan goederen die onder eigendomsvoorbehoud aan de onderneming zijn geleverd en door haar worden (door)verkocht of gebruikt. Voor zover dit valt onder de
normale voortzetting van de onderneming, mag zij daar gedurende de afkoelingsperiode mee doorgaan. De WHOA eist wel dat de belangen van derden in dat geval voldoende worden gewaarborgd. Is dat niet (langer) het geval, dan kan de rechtbank deze bevoegdheid tot gebruik, verbruik en vervreemding opheffen.
Komt de onderneming
voorafgaand aan de afkoelingsperiode haar verplichtingen niet na, dan is dat
tijdens de afkoelingsperiode geen grond om verbintenissen of verplichtingen van schuldeisers te wijzigen. Ook is er in dat geval geen grond voor opschorting of ontbinding door de schuldeiser van de onderneming. De schuldeiser kan aldus verplicht worden om aan de onderneming te blijven leveren. Daarbij is opnieuw vereist dat de onderneming zekerheid heeft gesteld voor de nakoming van verplichtingen die ontstaan tijdens de afkoelingsperiode.
Bescherming van de schuldeiser
De afkoelingsperiode kan schuldeisers (zoals de
pand- of hypotheekhouder, (handels)crediteuren met eigendomsvoorbehoud of beslagleggers) dus aanzienlijk beperken in hun rechten. Zekerheidsrechten worden gedurende de afkoelingsperiode eigenlijk
buitenspel gezet. Een schuldeiser staat echter niet helemaal met lege handen, hij kan de rechtbank vragen:
- hem een machtiging te verlenen, zodat hij toch verhaal mag nemen op de goederen van de schuldenaar;
- de afkoelingsperiode op te heffen, indien hij van mening is dat er voor de afkoelingsperiode geen grond is of deze hem wezenlijk in zijn belangen schaadt; en
- om voorzieningen te treffen ter bescherming van de belangen van de schuldeisers en aandeelhouders (de rechtbank kan dergelijke voorzieningen ook zelf treffen, bij of na de afkondiging van de afkoelingsperiode);
De positie van schuldeisers wordt daarnaast beschermd door de verplichting van de onderneming om vervangende zekerheid te stellen wanneer er sprake is van pandrechten op vorderingen. Dit geldt ook wanneer een schuldeiser verplicht moet blijven leveren.
De rechtbank kan besluiten om bij de afkondiging van een algemene afkoelingsperiode een
observator aan te stellen om de belangen van schuldeisers te beveiligen. Wanneer er een beslissing moet worden genomen over de verlenging of opheffing van een afkoelingsperiode, of over voorzieningen ter beveiliging van de belangen van schuldeisers, dan zullen de schuldeisers worden gehoord. Een en ander moet leiden tot een evenwichtige afweging van de belangen van schuldeiser en onderneming in een WHOA-traject.
Vormt de WHOA wellicht ook een oplossing voor de schulden van uw onderneming? Of wordt u (bijvoorbeeld als pand- of hypotheekhouder) geconfronteerd met een partij die een WHOA-traject wil starten of gestart is? Neem dan eens vrijblijvend contact met ons op.
[post_title] => De afkoelingsperiode in de WHOA
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => de-afkoelingsperiode-in-de-whoa
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2021-04-16 15:26:44
[post_modified_gmt] => 2021-04-16 13:26:44
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25023
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
)
[post_count] => 10
[current_post] => -1
[before_loop] => 1
[in_the_loop] =>
[post] => WP_Post Object
(
[ID] => 25340
[post_author] => 26
[post_date] => 2021-05-06 10:00:41
[post_date_gmt] => 2021-05-06 08:00:41
[post_content] =>
Overdracht van rechten: in de praktijk gebeurt het aan de lopende band. De
afspraken omtrent een dergelijke contractuele overdracht van rechten worden vaak vastgelegd in een
overeenkomst. Hierbij komt het ook voor dat er bepaalde voorwaarden voor de overdracht worden geformuleerd. Dit resulteert soms in een verplichting voor beide partijen, soms in een verplichting voor één van de partijen.
Wanneer de afspraken onduidelijk zijn, kunnen er veel
problemen ontstaan. Wat is er eigenlijk afgesproken? Is er voldaan aan de voorwaarden? En bij wie ligt het recht nu?
In deze blog wordt aan de hand van een casus dit leerstuk toegelicht. Vervolgens worden er een aantal tips gegeven voor de praktijk.
Casus
In een recente
zaak was het volgende aan de hand. X had een bepaald type truss ontwikkeld: een systeem met aan elkaar gelaste aluminium buizen, dat gebruikt kan worden voor de bouw van theaters en podia. Voor de productie en exploitatie van dit product heeft X contact gezocht met Y. In januari 2017 hebben X en Y een
samenwerkingsovereenkomst gesloten, ook wel het ‘
business partner contract’ genoemd. Onderdeel van de gemaakte afspraken was de overdracht onder bepaalde voorwaarden van X’s
intellectuele eigendomsrechten op de truss aan Y. Vervolgens heeft Y, met toestemming van X, vijf internationale
modelregistraties ingediend voor de truss.
Partijen hebben gedurende twee jaar op goede voet met elkaar samengewerkt. Eind 2019 is Y
failliet verklaard, Z heeft de onderneming van Y doorgestart. De curator heeft de activa verkocht aan Z, waaronder de internationale modelregistraties. X was het hier uiteraard niet mee eens en stelt dat zij
gerechtigd is tot de modelregistraties.
In deze procedure ging het dus om de vraag of de curator en Y gehouden waren tot (medewerking aan) overdacht van enkele
internationale modelrechten aan X. Meer specifiek gaat het om de
voorwaarden in het business partner contract: was hier aan voldaan?
Voldaan aan voorwaarden?
Het was aan de
curator om dit te bewijzen. In artikel 1.9 van het business partner contract stond dat de rechten op de truss overgaan zodra de contractspartijen een definitief business model en een definitief strategisch partnerschapscontract hadden gesloten. Daarnaast moest Y een bijdrage van ongeveer EUR 15.000,= leveren aan de ontwikkelingskosten (hetzij in de vorm van creditnota’s of betaling van dat bedrag, hetzij in de vorm van bepaalde ‘sale opportunity’s’.
De curator stelde dat beide contracten definitief overeen waren gekomen. Hij verwees hierbij naar een e-mail van Y aan X, met het onderwerp “
business model” en een
Excel-bestand als bijlage, waarin de verkoopprijzen van de truss en de algemene prijsstructuur waren opgenomen.
X stelt echter dat het Excel-bestand niet als definitief businessmodel kan worden aangewezen, maar de rechtbank gaat hier niet in mee. X heeft namelijk niet gesteld dat zij afwijzend heeft gereageerd op het Excel-bestand en dat er in de praktijk anders uitvoering is gegeven aan hetgeen in dit document is afgesproken. Dat er gaandeweg steeds meer discussie zou zijn geweest over de productontwikkeling en de strategie, blijkt nergens uit.
Ten aanzien van het strategisch partnerschapscontract deelde de rechtbank dezelfde mening. Partijen hebben namelijk in 2017 en 2018 samengewerkt voor de productie van de truss en zijn dit gaan doen nádat Y de modelrechten had geregistreerd.
Kortom:
er was sprake van een definitief businessmodel én strategisch partnerschapscontract.
De rechtbank was ook van mening dat Y had voldaan aan haar bijdrageplicht. De curator kon middels een facturenoverzicht aantonen dat er kortingen waren verstrekt aan X en dat Y de betalingen heeft uitgevoerd.
Ook deze voorwaarden waren dus vervuld.
Conclusie
De uiteindelijke conclusie in deze zaak was dan ook dat de
internationale modelrechten toebehoorden aan Y. X heeft geen sterkere rechten en kan de modelrechten helaas niet opeisen. Om deze reden was de activaverkoop door de curator aan Z dus geoorloofd. Deze uitspraak laat het belang zien van goede afspraken in de samenwerkingsovereenkomst.
Tips voor in de praktijk
- Kijk kritisch naar de voorwaarden die gelden voor de contractuele overdracht van een bepaald recht: is de voorwaarde
ondubbelzinnig omschreven? Of kan hier onduidelijkheid over bestaan?
- Leg ook goed vast
wélke rechten er precies overgaan bij vervulling van de voorwaarden
- Bekijk of de voorwaarden bijvoorbeeld moeten
wijzigen, wanneer een bepaalde situatie zich voordoet
- Zorg ervoor dat de
neuzen van beide partijen dezelfde kant op staan, zodat beiden snappen wat de voorwaarden inhouden.
Heeft u hier vragen over? Neem contact op.
[post_title] => Is er wel of niet voldaan aan de voorwaarden voor contractuele overdracht van rechten?
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => open
[ping_status] => open
[post_password] =>
[post_name] => is-er-wel-of-niet-voldaan-aan-de-voorwaarden-voor-contractuele-overdracht-van-rechten
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2022-02-01 09:45:08
[post_modified_gmt] => 2022-02-01 08:45:08
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://bg.legal/?p=25340
[menu_order] => 0
[post_type] => post
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[comment_count] => 0
[current_comment] => -1
[found_posts] => 1312
[max_num_pages] => 132
[max_num_comment_pages] => 0
[is_single] =>
[is_preview] =>
[is_page] =>
[is_archive] => 1
[is_date] =>
[is_year] =>
[is_month] =>
[is_day] =>
[is_time] =>
[is_author] =>
[is_category] =>
[is_tag] =>
[is_tax] => 1
[is_search] =>
[is_feed] =>
[is_comment_feed] =>
[is_trackback] =>
[is_home] =>
[is_privacy_policy] =>
[is_404] =>
[is_embed] =>
[is_paged] => 1
[is_admin] =>
[is_attachment] =>
[is_singular] =>
[is_robots] =>
[is_favicon] =>
[is_posts_page] =>
[is_post_type_archive] =>
[query_vars_hash:WP_Query:private] => 9912d20cfca43a21f0703820ce27766f
[query_vars_changed:WP_Query:private] =>
[thumbnails_cached] =>
[allow_query_attachment_by_filename:protected] =>
[stopwords:WP_Query:private] =>
[compat_fields:WP_Query:private] => Array
(
[0] => query_vars_hash
[1] => query_vars_changed
)
[compat_methods:WP_Query:private] => Array
(
[0] => init_query_flags
[1] => parse_tax_query
)
[tribe_is_event] =>
[tribe_is_multi_posttype] =>
[tribe_is_event_category] =>
[tribe_is_event_venue] =>
[tribe_is_event_organizer] =>
[tribe_is_event_query] =>
[tribe_is_past] =>
[tribe_controller] => Tribe\Events\Views\V2\Query\Event_Query_Controller Object
(
[filtering_query:Tribe\Events\Views\V2\Query\Event_Query_Controller:private] => WP_Query Object
*RECURSION*
)
)
Overdracht van rechten: in de praktijk gebeurt het aan de lopende band. De afspraken omtrent een dergelijke contractuele overdracht van rechten worden vaak vastgelegd in een overeenkomst. Hierbij komt het...
Lees meer
Bestemmingsplannen: in hoeverre moet de planwetgever rekening houden met alternatieve locaties? Inleiding U kent het wel, de gemeente heeft het plan opgevat om een nieuwe ontwikkeling mogelijk te maken en...
Lees meer
Inleiding De ministerraad is akkoord gegaan met het wetsvoorstel maatschappelijk verantwoord inkopen Jeugdwet en Wmo 2015. Het wetsvoorstel maakt het gemeenten mogelijk om aanbestedingsprocedures voor jeugdzorg en maatschappelijke ondersteuning eenvoudiger...
Lees meer
Een arbeidsovereenkomst ontbinden of wedertewerkstelling bij een verstoorde arbeidsverhouding? Op 3 mei 2021 publiceerde de Rechtspraak een uitspraak van de Rechtbank Noord-Holland over een arbeidsongeschikte gezagvoerder van KLM. KLM verzocht...
Lees meer
Wat bepaalt eigenlijk welk huurregime van toepassing is? Die vraag speelt vaak bij de verhuur van bedrijfsruimten. In Nederland kennen wij twee regimes van verhuur van bedrijfsruimten: het ‘winkelruimteregime’ (of...
Lees meer
Software-as-a-service (SaaS) is software die als online dienst wordt aangeboden. Denk hierbij aan een abonnement: een klant hoeft de data niet zelf aan te schaffen, maar krijgt toegang door iedere...
Lees meer
Aan overtreding van een concurrentiebeding wordt vaak een dagelijks oplopende boete verbonden. Na één of twee jaar loopt dit bedrag op tot tienduizenden euro’s. De hoogte van deze boete kán...
Lees meer
In een eerdere bijdrage heb ik een aanbestedingszaak besproken waarin het verschil tussen de opschortende en de contractuele vervaltermijn ertoe leidde dat de eisende partij te laat een kort geding...
Lees meer
Op 21 april 2021 heeft de Europese Commissie een voorstel gepresenteerd met nieuwe regels voor Artificial Intelligence (AI/kunstmatige intelligentie). In dit eerste artikel worden de hoofdlijnen toegelicht. Waarom nieuwe regels?...
Lees meer
Het voorbereiden en tot stand komen van een WHOA-akkoord neemt enige tijd in beslag. Deze voorbereiding van het onderhands akkoord vindt plaats terwijl de onderneming waarschijnlijk haar schulden niet kan...
Lees meer
